Forum Chrześcijańskie
Aby wszyscy stanowili jedno Jn 17,21
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Forum Forum Chrześcijańskie Strona Główna
->
Ogólny
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
NIE
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
Jakaś kategoria
----------------
Ogólny
Objawienia
Jedność Chrześcijan
Eucharystia
Duch Święty - Duch Prawdy - Pocieszyciel
Kościół
Modlitwa różańcowa
Proroctwa Biblijne
Przegląd tematu
<table border="0" cellpadding="3" cellspacing="1" width="100%" class="forumline"> <tr> <th class="thCornerL" width="22%" height="26">Autor</th> <th class="thCornerR">Wiadomość</th> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>Piotr-246</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Nie 12:16, 10 Cze 2018<span class="gen"> </span> Temat postu: Temat: Berossos po polsku</span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody"><span style="font-weight: bold">Temat: Berossos po polsku</span> <br /> <br /> <br />Historia początków narodów od Noego <br /> <br />Ukrywana, lekceważona lub zwalczana historia początków wszystkich narodów napisana 300 lat przed Chrystusem przez greckiego historyka Berossosa. Jego dzieło "Babyloniak" przetwało do naszych czasów, znane było także polskim historykom. <br /> <br />Tekst Babyloniaka po łacinie i tłumaczenie na język angielski, dostępne są na stronie: <br /> <br />ancientpatriarchs . wordpress . com <br /> <br />(Strona o starożytnych patriarchach) <br /> <br />Polskim akcentem w tym tekście są Sarmaci, potomkowie biblijnego Sarmata, syna Joktana. Sarmat był dziadkiem Lecha, ojca Polaków, który założył Gniezno. <br /> <br />Poniżej tekst po polsku - (nieprofesjonalna) próba tłumaczenia tekstu "Babyloniaka" przy pomocy Google Translate. <br /> <br />(Tekst na wyżej wymienionej stronie zawiera liczne przypisy współczesnych historyków.) <br /> <br />--------------------------------------------------------------------------------- <br /> <br />Berossos <br />"Babyloniak" <br /> <br />Księga Pierwsza <br /> <br /> <br />(Numer ust., Numer zdania.) <br /> <br />1.1. Przed znaną katastrofą, w której cały świat zginął pod wodą, minęło wiele stuleci, których zapisy zostały wiernie zachowane przez naszych Chaldejczyków. Zgodnie z ich pismami, żyła w owych czasach rasa olbrzymów, w wielkim mieście, zwanym Enos niedaleko góry Liban, które była stolicą imperium rozciągającym się po całym świecie, od krainy wschodu słońca do jego zachodu. <br />1.2. Ufając w swoją siłę i kolosalny rozmiar, giganci zrobili sobie broń i uciskali sąsiadów dookoła. Całkowicie oddani życiu lekkomyślnemu, wymyślili namioty, instrumenty muzyczne i wszystko, co przyczynia się do przyjemności. <br /> <br />2.1. Byli kanibalami. <br />2.2. Stosowali aborcję i taktowali ją jak źródło pożywienia; odbywali kontakty seksualne ze swoimi matkami, córkami, siostrami i zwierzętami. <br />2.3. Nie było żadnej zbrodni, której nie popełnili - w swojej lekkomyślnej pogardzie zarówno dla bogów, jak i dla ludzi. <br /> <br />3.1. W owych czasach wielka liczba proroków ogłaszała zbliżające się zniszczenie świata i grawerowała swoje proroctwa na kamieniach; ale giganci, zatwardziali w swoich grzesznych zwyczajach, śmiali się z gróźb proroków, w tym samym momencie, kiedy gniew i pomsta Nieba wisiała już nad nimi, w celu ukarania ich bezbożnych okrucieństw. <br /> <br />4.1. W Syrii był gigant, który nazywał się Noe, najbardziej sprawiedliwy i najmądrzejszy człowiek w Syrii wśród tych, którzy nie porzucili dróg cnoty. <br />4.2. Miał trzech synów, Sema, Jafeta i Hama. <br />4.3. Ich żony były Tytea Wielka, Pandora, Noela i Noegla. <br /> <br />5.1. Ostrzeżeni przez gwiazdy przed katastrofą, która zagrażała światu, siedemdziesiąt osiem lat przed przewidywanym czasem powodzi, Noe zaczęła tworzyć zadaszony statek w postaci skrzyni (arki). <br />5.2. Siedemdziesiąt osiem lat po rozpoczęciu budowy morze nagle wzniosło się ponad zwykły poziom; wszystkie morza śródlądowe, rzeki i źródła, przedzierając się przez zwykłe bariery, podniosły wody, aż pokryły góry; do nieszczęścia przydały się niezwykłe deszcze, które przez kilka dni stworzyły gwałtowne potoki, dowodujac ponadnaturalną powódź. <br />5.3. W ten sposób zginęła cała ludzkość, zatopiona przez wody, z wyjątkiem Noego i jego rodziny; zostali uratowani dzięki arce, którą zbudował. <br />5.4. Arka, przeniesiona przez fale na szczyt Góry Gordieus, spoczęła na niej. <br />5.5. Niektóre z jej szczątków, jak powiadają, mogą być tam nadal odkrywane; ludzie udają się na to miejsce ze względu na w celach pokutnych. <br /> <br />6.1. Nasi przdodkowie zapisali niezliczone tomy na bazie opowiadania o czasach, w którym ludzkość została uratowana od wód potopu. <br />6.2. Naszym zamiarem jest skondensować ich długie zapisy i jedynie wspomnieć o pochodzeniu i imionach królów dawnych imperiów, które do dnia dzisiejszego uważane są za największe. <br />6.3. Pierwszym i najbardziej chwalebnym ze wszystkich imperiów jest nasze imperium Babilonu w Azji. <br />6.4. W Afryce imperium egipskie i Libia były początkowo zjednoczone w jedno i posłuszne jednemu władcy. <br />6.5. Nasi przodkowie liczyli cztery imperia w Europie, imperium Celtiberi, Celtów, Kytim (kraj, który przez tubylców nazywany jest Italią) oraz Thuyscones, który rozciąga się od Renu przez kraj Sarmatów do morza. <br />6.6. Niektórzy autorzy dodają piąte, którą nazywają imperium jońskim. <br /> <br /> <br />Berossos <br />"Babyloniak" <br /> <br />Księga Druga <br /> <br /> <br />1.1. Trzeba zaznaczyć, że z powyższego opisu i pism Chaldejczyków i Scytów wiemy, że gdy wody zniknęły z powierzchni ziemi, pozostało tylko osiem osób, o których mówiliśmy. <br />1.2. Byli oni w Armenii-Sadze. <br />1.3. Od nich pochodzi cała ludzkość. <br />1.4. Dlatego Scytowie mają rację, nazywając Noego Ojcem wszystkich wielkich i pomniejszych bogów, Ojca rasy ludzkiej, Chaosu i Nasieniem Świata. <br />1.5. Tytea jest przez nich nazywana Aretea, to jest Ziemia, ponieważ w niej Chaos złożył swoje nasienie, a od niej, jak z ziemi, wszystkie stworzenia powstały. <br />1.6. Oprócz swoich pierwszych trzech synów, Noe, po Potopie, spłodził gigantów i wielu innych synów. <br />1.7. Ze względu na potrzebę zwięzłości wspomnimy tylko narody pochodzące od tych osób; zaczniemy od Noego, a następnie przystąpimy do omówienia kolejnych osób. <br /> <br />2.1. Przede wszystkim Noe nadał Dysirowi tytuł Ogygisan-Saga, to znaczy dostojny biskup do spraw świętych. <br /> <br /> <br />Berossos <br />"Babyloniak" <br /> <br />KSIĘGA TRZECIA <br /> <br />1.1. Teraz wybierzemy tylko krótki fragment z naszych książek dotyczących historii Chaldejczyków i Scytyjczyków, odnoszących się do poszczególnych genealogii i zjazdów władców i herosów. <br />1.2. Książki te wspominają o kilku innych bohaterach, których przemilczymy, ponieważ ich historia w niewielkim stopniu lub w niczym nie przyczyni się do krótkiego podsumowania, które zamierzamy uczynić; zastrzegamy sobie jednak prawo do ich wspominania, jeśli zostanie to uznane za konieczne. <br /> <br />2.1. Musimy teraz wyjaśnić, w jaki sposób wyludniony glob został ponownie zapełniony mieszkańcami i koloniami. <br />2.2. Wody zniknęły z powierzchni ziemi, a ziemia została wysyszona przez słońce. <br />2.3. Noe i jego rodzina zstąpili z Góry Gordieus na równinę, którą ta góra zacieniła. <br />2.4. Równina była gęsto usiana trupami, od których miejsca to do dnia dzisiejszego zachowało nazwę Myri-Adam, co oznacza rozprutych ludzi. <br />2.4. Noe uwiecznił zapis tych wydarzeń na monumentalnym kamieniu. <br />2.5. Mieszkańcy tego miejsca wciąż to nazywają, miejscem wyjścia Noego. <br /> <br />3.1. Teraz Noe i jego synowie zobaczyli, że ich kobiety regularnie rodziły bliźnięta różnej płci; potem, kiedy te bliźnięta dorastały do ​​lat dojrzewania i były w związku małżeńskim, miały też bliźnięta przy każdym porodzie: nigdy bowiem Bóg ani Natura, których pragnieniem jest szerzenie życia na całym świecie, nie zaniechały woli stworzenia. <br /> <br />4.1. Po krótkim czasie, gdy ludzkość rozmnożyła się z wielką szybkością i wypełniła Armenię, stało się konieczne, aby jego mieszkańcy wyjechali za granicę i szukali nowych osad. <br />4.2. Noe, ojciec wszystkich, będac w bardzo zaawansowanym wieku nauczył ich już doktryn religii i obrządków religijnych; następnie zaczął nauczać ich w naukach humanistycznych. <br />4.3. W związku z tym opracował szereg tajnych tematów nauczania w filozofii naturalnej i umieścił je w książkach, powierzone są tylko kapłanom Scytho-Ormian. <br />4.4. Nikt nie może czytać tych książek, czytać ich ani przekazywać ich treści innym, z wyjątkiem księży, a nawet wtedy, gdy znajdują się wśród ludzi z ich własnego porządku. (niejasne) <br />4.5. Ta sama uwaga odnosi się do świętych książek napisanych przez Noego, z powodu których otrzymał imię Saga, co oznacza kapłana, ofiarę lub biskupa. <br /> <br />5.1. Noe uczył także ludzi rozumienia ruchu planet; dzielił czas na lata, zgodnie z biegiem słońca, a rok na dwanaście miesięcy, zgodnie z obrotami księżyca. <br />5.2. Wszystko, co miało się wydarzyć w ciągu roku i jego zasadnicze podziały, zostało objawione ludziom przez tę naukę, od pierwszego dnia roku. <br /> <br />6.1. Wdzięczni za takie korzyści, ludzie patrzyli na Noę jako na emanację Boskiej Esencji, i nazywali go Olybama i Arsa, to znaczy Niebo i Słońce, i pod tym imieniem poświęcili kilka miast ku jego pamięci; Do tego czasu Scytho-Ormianie byli w posiadaniu miast Olybama i Arsa-Ratha, a także innych nazwanych w ten sam sposób. <br /> <br />7.1. Noe przejął władzę nad Kitim, które nazywa się teraz Italią. <br />7.2. Ormianie żałowali jego odejścia tak bardzo, że po jego śmierci nagrodzili go boskimi zaszczytami i patrzyli na niego jak na życie świata. W dwóch krajach Armenii i we Włoszech, tam gdzie zaczął, i tam, gdzie kończył swoją naukę, swoje panowanie i życie, ludzie którym pozostawił najbardziej kompletne książki, zawierające wszystko, czego nauczył ich, dotyczące rzeczy zarówno ludzkie, jak i boskie, oddawały Mu cześć i nazywały Niebo, Słońce, Chaos, Nasienie Wszechświata, Ojca Bogów, wielkiego i małego; Życie Świata, Dawca Mocy i Ruchu Niebios i substancji mieszanych, roślinności, zwierząt i ludzkości; Bóg pokoju, sprawiedliwości i świętości; Strażnik od nieszczęścia i Strażnik bogactwa. <br />7.3. Aby wyrazić to, oba narody reprezentują jego atrybuty emblematycznie przez bieg słońca i rewolucje księżyca, i berło królestwa, którym wypędza wszystkich nikczemnych ludzi i złe duchy daleko od społeczeństwa ludzi. ; reprezentowali także czystość ciała i czystość duszy, dwa klucze, które przyznają się do regionów szczęścia i religii. <br /> <br />8.1. Z tym samym pełnym czci uczuciem nazywali Thytea, która była Matką wszystkich żyjących, Aretia, to jest Ziemię; po jej śmierci nazwali ją Esta, to znaczy, ogień, ponieważ przewodniczyła jako królowa we wszystkich religijnych ceremoniach i uczyła młode dziewice, jak utrzymać ogień, który był używany do poświęceń, ciągle płonący. <br /> <br />9.1. Zanim Noe wyjechał z Armenii, pozostał zadowolony z tego, że nauczył ludzi rolnictwa, wiary, że religia i dobre obyczaje są lepsze od bogactw i przyjemności, które prowadzą do rozpusty i zbrodni, i które już wywołały gniew Nieba na ziemi. <br />9.2. Był on jednak pierwszym, który zasadził winorośl i nauczył ludzi uprawiania win. <br />9.3. Nie będąc świadomym mocy tego napoju i wydychanych oparów, zamroczony upadł na ziemię w nieprzyzwoitej postawie. <br />9.4. Jak już zostało powiedziane, miał syna spośród trzech pierwszych, młodszego syna, Chama, który będąc zaangażowany w naukę magii i czarów, był skutkiem tego zwanego Zoroastrem. <br />9.5. Stwierdziwszy, że był zaniedbywany przez Noego, który przejawiałał wyraźne preferencje dla swoich pozostałych dzieci, on jako ostatni, który się urodził, zaczął mieć do niego awersję; ale to wina Chama była źródłem jego wrogości wobec jego ojca. <br />9.6. Zauważając kiedyś, że Noe twardo śpi ciężko, w wyniku wchłonięcia zbyt dużej ilości wina, skorzystał z okazji: odkrył jego intymne części, i mamrocząc coś pod nosem, zrobił kpinę z ojca za pomocą zaklęć magicznych. W tym samym czasie sprawił, że Noego stał się bezpłodny i bezsilny, tak że od tego czasu Noe nie mógł sprawić, by kobieta poczęła. <br /> <br />10.1. Wdzięczny za dar, który uczynił ich z winorośli i wina, Ormianie czczą Noego z nazwiskiem Janus. <br />10.2. U nich tytuł ten oznacza Dawca Winorośli lub Wina. <br />10.3. Cham poniżał rasę śmiertelników w sposób publiczny, pokonał wyższe idee i skłaniając ludzi ku samej naturze, co społecznośc miała przed potopem: współżycie z matkami, siostrami, córkami, samcami, brutalnymi bestiami lub z dowolnym innym gatukiem. <br /> <br />11.1. Z tego powodu został wysłany na wygnanie przez Janusa, który był wzorem pobożności, czystości i skromności. Cham otrzymał epitet Cham niesławny, nieczysty, wcielony zły duch. <br />11.2. Esen, pośród aramejskich Scytów, oznacza niesławny i nieczysty. <br />11.3. Enua to czasami propagator, a czasem nieczysty. <br /> <br />12.1. Egipcjanie byli jedynymi ludźmi, którzy przyjęli doktryny Chama; czcili go jako Saturna, młodszego boga spośród innych bogów, i oddali mu cześć nazywając miasto zwanemu Chem-Myn, którego mieszkańcy do dziś nazywani są Chemmenitami. <br />12.2. Z biegiem czasu ich potomkowie porzucili jednak nikczemne dogmaty i zachowali tylko jeden budzący sprzeciw punkt, a mianowicie legalność małżeństw między braćmi i siostrami. <br /> <br /> <br />Berossos <br />"Babyloniak" <br /> <br />KSIĘGA CZWARTA. <br /> <br />1.1. Ludzkość ogromnie się pomnożyła; stało się konieczne, aby ludzie szukali nowych miejsc do zamieszkania. <br />1.2. Janus, ojciec ludzi, doradzał więc przywódcom rodzin poszukiwania nowych terenów, by żyć w społecznościach i budować miasta. <br /> <br />2.1. Nauczył ich, że świat został podzielony na trzy części: Azję, Afrykę i Europę, tak, jak wiedział o tym przed Potopem. <br />2.2. Przydzielił każdej głowie rodziny kraj, do którego miała ta rodzina przybyć, i obiecał, że sam osobiście rozszerzy kolonie na cały świat. <br /> <br />3.1. W związku z tym ustanowił Nymbrotusa jako pierwszego Saturna Babilonu, aby mógł pierwszy zbudował miasto w tym regionie. <br />3.2. (?)Przez akt zadopcji Jupitera Belusa jako syna, wraz z koloniami, Nymbrotus uzyskany dzięki ukrytym rzeczom, które znalazły się w świętej preserve Jowisza Sagi. <br /> <br />4.1. Nymbrot przyszedł z całym swoim ludem na równiny Sennaar; tam wytyczył miejsce dla miasta i położył fundamenty pod wieżę wielkiej wysokości w stu trzydziestym pierwszym roku po tym, jak ludzkość uratowała się przed plagą wód. <br /> <br />5.1. Panował pięćdziesiąt sześć lat. <br />5.2. Życzył sobie, aby wieża, którą zamierzał zbudować, miała równać się rozmiarom i wysokościom gór, aby mogła być znakiem i pomnikiem wyższości ludu babilońskiego nad wszystkimi innymi ludźmi, a także prawo nazywania się królestwem wszystkich królestw. <br />5.3. Rozpocznę więc moją historię od opowieści o tym imperium i wspomnę, w miarę jak będę postępować, o latach, w których kolejno panowało kilku książąt; w ten sposób będziemy mogli ustalić analogię między historią tego imperium i historią innych imperiów, ich kronikami i imionami ich władców. <br /> <br />6.1. W sto trzydziestym pierwszym roku po zniknięciu wód, nasz naród i nasze miasto babilońskie, pierwsze z narodów i pierwsze z miast, zostały dokładnie zaprojektowane i założone przez naszego babilońskiego Saturna. <br />6.2. Potomkowie naszych przodków ogromnie się rozmnożyli. <br />6.3. Nasz Saturn nie starał się zdobyć bogactwa tak bardzo i jak religii i pokoju. <br />6.4. Zbudował wieżę, ale jej nie ukończył; i nie zbudował miasta, które zaplanował w tym miejscu, ponieważ po tym, jak królował pięćdziesiąt sześć lat, już nigdy nie był widziany na ziemi; został usunięty z niej przez bogów. <br /> <br />7.1. W piewrszych latach panowania Nymbrota, Janus wysłał kolonie do Egiptu pod dowództwem Chama; do Libii i Cyreny, pod dowództwem Trytona; i do reszty Afryki, pod dowództwem Japetusa, starej Atalai. <br /> <br />8.1. Do wschodniej Azji wysłał Gangesa z kilkoma potomkami Comerusa-Gallusa, a do Arabii Feliksowej wysłał Sabę, zwaną Thurifer, lub kadzidła. <br />8.2. Dał suwerenność Arabii Deserta Arabowi, a nad Arabią Petraea Petrejuszowi. <br />8.3. Kana był gubernatorem kraju od Damaszku po krańce Palestyny. <br /> <br />9.1. W Europie Thuyscon rządził od Tanais do Renu dowództwem Janusa, który przyłączył do niego synów Istera i Moesy ze wszystkimi jego braćmi. <br />9.2. Ich rządy rozciągały się od góry Adula do południowego regionu, który graniczy z morzem. <br />9.3. Pod nimi byli Tyras, Arcadius i Aemathius. <br />9.4. Comerus Gallus osiadł we Włoszech; Samotami rządzili Celtowie, a Jubalem Celtiberianie. <br /> <br />10.1. To są ludzie, którzy po Nymbrocie, przybyli z Armenii wraz z rodzinami i koloniami przeznaczonymi do miejsca ich przeznaczenia. <br />10.2. Każdy z wodzów dał swoje imię krainie, w której się osiedlił, na pamiątkę wyprawy, którą Janus im powierzył, i jako pomnik, który za wiekami przypominałby każdemu narodowi jego pierwotnego założyciela. <br /> <br />11.1. Z rozkazu Janusa wszyscy ci wodzowie zbudowali wieżę lub fortecę, aby służyła jako stolica swojej kolonii. Co do samych ludzi, mieszkali w jaskiniach lub na rydwanach. <br /> <br />12.1. Jedynym który przekraczał polecenia Janusa był nasz Saturn, ponieważ jego wielkim życzeniem było, aby Babilon był miastem miast i królestwem królestw. <br /> <br />13.1. W owych dniach, po rozesłaniu rodzin, aby znaleźli miejsce do zamieszkania, Janus podzielił tych, którzy pozostali, na dwie części; ponieważ trzymał w domu z sobą kilku synów urodzonych po tym, jak ludzkość została uratowana od wód Potopu, a oprócz tego, wiele rodzin, które zamierzał zaprowadzić do różnych odległych kolonii. <br /> <br />14.1. Scytha, wraz z matką Araxą, a także niektórzy kolonizatorzy specjalnie wybrani do osiedlenia się w Armenii, pozostali w tym kraju, a Scytha jako pierwszy otrzymał tytuł króla. <br /> <br />15.1. Sabatius Saga został mianowany biskupem w regionie, który rozciąga się od Armenii do Baktrii, i który wciąż nosi nazwę Sagi Scytii. <br />15.2. Na koniec Janus opuścił Armenię, aby zasadzić kolonie na całym świecie. <br /> <br />16.1. Takie są fakty, które nasi przodkowie przekazali nam w ogromnej liczbie książek. <br />16.2. Przejdziemy teraz do przeglądu kronik i opowiemy o potomkach, zgodnie z rachunkami, które są starannie i poprawnie zrelacjonowane w naszej Chaldejskiej i we wczesnych scytyjskich historiach. <br /> <br /> <br />Berossos <br />"Babyloniak" <br /> <br />Księga Piąta <br /> <br /> <br />(Nieprofesjonalne tłumaczenie dokonane z pomocą Google Translate) <br /> <br />(W nawasach dla ułatwienia podałem imiona kolejnch władców Babilonii) <br /> <br />KSIĘGA PIĄTA. <br /> <br /> <br />(Nr.1 - Nymbrotus) <br /> <br /> <br />1.1. Jak powiedzieliśmy wcześniej, w sto trzydziestym pierwszym roku po tym, jak ludzkość została uratowana przed plagą wód, Imperium Babilońskie rozpoczęło się w czasie życia naszego Saturna (Nymbrotusa), który panował przez 56 lat i był ojcem Jowisza Belusa. <br /> <br />2.1. W dziesiątym roku panowania Nymbrota, Comerus Gallus założył różne kolonie, w kraju, który odtąd nazwano Italią. <br />2.2. On nadał temu krajowi nazwę i nauczył jego mieszkańców, aby przestrzegali prawa i byli sprawiedliwi. <br /> <br />3.1. W dwunastym roku Jubal założył imperium Celtiuberyjczyków. <br />3.2. Niedługo potem Samothes, który jest także Dis, ustanowił Celtów; Nikt w tym czasie nie mógł rywalizować z nim w mądrości, stąd jego imię, Samothes. <br /> <br />4.1. W piętnastym roku panowania Nymbrotus, Oceanus przybył na brzeg Nilu i miał kilkoro dzieci z żoną Thetys. <br /> <br />5.1. Cham, degradator ludzkiej rasy, przybył z Egiptu po to, by pouczać Telchinów o sztuce magii, i tak mu się udało, że był powszechnie poważany. <br /> <br />6.1. W osiemnastym roku panowania Nymbrotusa, Gogus, będąc jeszcze dzieckiem, zastąpił ojca w rządzie Arabii Felixa i Sabaei. <br />6.2. Tryton rządził w Libii, Japetus (stara Atalaa) w Afryce, Cur w Etiopii i Getulus w Getulii. <br /> <br />7.1. W dwudziestym piątym roku panowania Nymbrotusa, Thuysconowi udało się ustanowić osady tego wielkiego narodu Sarmatów; a Moesa wraz z synami Istera ustanowiła Mezjuszów w kraju, który rozciąga się od góry Adula do południowego regionu w pobliżu morza. <br /> <br />8.1. W trzydziestym ósmym roku panowania Nymbrotusa, Armeńskie Sagi, których populacja gwałtownie wzrosła, objęły w posiadanie wszystkie regiony kaspijskie, Armenię i Baktrię. <br />8.2. Janus poprowadził kolonistów Janean do Hyrkanii, a Janili do Mezopotamii, w kierunku morza poniżej Babilonu. <br /> <br />9.1. W czterdziestym roku panowania Nymbrotusa, niektórzy kolonizatorzy, dzieci Comerusa, starali się osiedlić w Baktrii. <br />9.2. Ganges osiadł w Indiach, w tej części kraju, która nosi jego imię. <br /> <br />10.1. W czterdziestym piątym roku panowania Nymbrotusa stworzono związek między potomkami Moesy i Getulusa, z których powstał naród Massagetae. <br />10.2. W tym samym czasie nasz Saturn, król babiloński, wysłał Asyriusza, Medusa, Moscusa i Magoga na przywódców kolonii, przez które powstały imperia Asyryjczyków, Medów i Magogów w Azji, a także Moskwy w Azji i Europie . <br /> <br />11.1. Anamaeon założył imperium Maeonian, którzy tak nazwali go po nim. <br />11.2. Panował nad nimi 101 lat. <br /> <br /> <br />(Nr.2 - Jupiter Belus) <br /> <br /> <br />12.1. Drugi król Babilończyków, Jowisz Belus, syn Saturna Nymbrota, panował sześćdziesiąt dwa lata, a na miejscu, które wytyczył dla budowy Babilonu, wzniósł raczej twierdzę niż miasto. <br /> <br />13.1. Jego panowanie było pokojem, od początku do końca. <br />13.2. W trzecim roku panowania Belusa, Comerusa, wierny obyczajom Scytii, z których pochodził, nauczył Italijczyów zakładać miasta (urbes) z drogami dla rydwanów lub wózków, stąd ludzie nazywani byli Veii, od Sagi słowo Veia, co oznacza rydwan. <br />13.4. Jeśli w ten sposób utworzone miasto jest małe, nazywa się je Veitula; jeśli duży, nazywa się Ulurdum; a jeśli jest metropolią, nazywa się Cyochola. <br /> <br />14.1. Comerus nauczył ludzi, aby obwarować zamieszkałe miejsca, te, które zostały nazwane jego imieniem. <br /> <br />15.1. Tyras, po założeniu Tyru, zajął wybrzeże wraz z przywódcami kolonii, nad którymi rządził, i zaludnił Trację. <br /> <br />16.1. Arcadius zamieszkał w Arkadii, a Aemathius w Aemathii. <br />16.2. W czwartym roku Belus Janus poprowadził kilka kolonii do Arabii Felixa; po imieniu i nazwisku nazwał go Noe a inni Janinese. <br /> <br />17.1. Potomkowie Comerusa Gallusa zostali nazwani, od jego nazwiska, Galli lub Galowie. <br /> <br />18.1. W pięćdziesiątym szóstym roku panowania Jupitera Belusa, Cham przybył do Italii w kierunku Comeri. <br />18.2. Comerus przestał być widziany na ziemi; Cham przejął władzę nad koloniami i zaczął degradować moralność ludzi poprzez swoje nieczystości i zniewagi. <br /> <br />19,1. Janus ustanowił kilka kolonii nad brzegiem rzeki, która przepływa przez Arabię ​​Felix i nazwał ich po sobie, Janineae, przehodząc do Afryki, do królestwa Trytona. <br /> <br />20.1. W tym okresie Jowisza Belusa ogarnęło pragnienie podboju. <br />20,2. Niedługo przed tym Araxa i jej syn Scytha zajęli cały region leżący na zachód od Armenii i rozciągający się do Sarmacji w Europie. <br />20.3. Kiedy opuścili Armenię, zostawili tam Sabatius-Sagę z tytułem króla. <br /> <br />21.1. Jowisz Belus dowiedział się, że nie może podbić reszty narodów bez uprzedniego podbicia Sabatiusa, króla Sag, lub zabicia go; w związku z tym zdecydował się potajemnie skalkulować jego zabicie. <br />21.2. Saturn Armenii, obawiając się, że nie zdoła uciec z niezliczonych pułapek zastawionych przez Jowisza Belusa, uciekł dla bezpieczeństwa i ukrył się wśród sag Kaspijskich. <br /> <br />22.1. Gdy miał zapłacić ostatni dług natury, Jowisz Belus nakazał swemu synowi Ninusowi zniszczyć moc Sabatius-Sagi i doprowadzić wszystkie plemiona do podporządkowania się imperium babilońskiemu, ponieważ to imperium było pierwszym, które zostało ustanowione w świecie. <br /> <br />23.1. Usłyszawszy o rozkazie Belusa, Sabatius ukrył się w Sagach Baktryjskich, dopóki nie pojawi się korzystna okazja do ucieczki lub powrotu na tron. <br />23.2. Siły, które przygotował przeciwko niemu Jowisz Belus, wypędziły go z królestwa w czasie panowania królowej Semiramis. <br /> <br />24.1. W żadnym odległym okresie Tryton nie opuścił królestwa Libii do swego syna Hammona, który poślubił Reę, siostrę Chama, Saturna Egipcjan. <br />24.2. Ale nieznana Rei, młoda dziewczyna o imieniu Amalthea stała się przez niego matką Dionizjusza, który swoimi rozkazami wychowywał się w Nysie, mieście w Arabii. <br /> <br /> <br />(Nr. 3 - Ninus) <br /> <br /> <br />25.1. Nasi historycy są zdania, że ​​Ninus, syn Jowisza Belusa, był trzecim królem Babilonu; panował pięćdziesiąt dwa lata. <br /> <br />26.1. Ninus zebrał wszystkie swoje siły i, korzystając z przygotowań wojskowych swojego ojca Jowisza Belusa, wypowiedział wojnę wszystkim narodom. <br />26.2. Nie oszczędził nikogo, a szczególnie pragnął zabić Sabatius-Sagę na śmierć, ponieważ był obiektem powszechnego żalu. <br />26.3. Dlatego też Sabatius pozostawał na wygnaniu i ukrywał się pośród swego ludu podczas całego panowania Ninusa. <br /> <br />27.1. Ninus był pierwszym z naszych babilońskich królów, który rozszerzył granice swego imperium; był także pierwszym, który stawiał posągi w centrum ufortyfikowanego Babilonu, Jowisza Belusa, jego ojca, jego matki Juno i swojej babci Rhea. <br /> <br />28.1. W czwartym roku panowania Ninusa gigant Thuyscon ustanowił prawa Sarmatom, którzy osiedlili się nad brzegiem Renu. <br />28.2. Jubal zrobił to samo dla Celtiberian i Samothes dla Celtów. <br /> <br />29.1. Z drugiej strony, Cham, Saturn Egipcjan, zniszczył Comeri we Włoszech; asystowali mu w tym zgromadzeni przybysze i imigranci, których przyniósł razem z myślą o stworzeniu kolonii w tym kraju i którzy jako społeczność nazywani byli przez Italijczyków Górskimi Aborygenami. <br /> <br />30,1. W Libii powstał spór między Rheą i Hammonem, w wyniku stosunków, które istniały między nim a Amaltheą. <br />30,2. Rhea chciała wiedzieć, gdzie jest Dionizjusz, aby go zabić. <br />30,3. Kłótnia trwała długo. <br /> <br />31.1. W dziesiątym roku panowania Ninusa, Janus przybył z Afryki do Celtów z Hiszpanii; tam założył dwie kolonie, które nazwał Noela i Noegla, te same nazwiska, które już dał żonom Japetusa i Chama. <br /> <br />32.1. W dwudziestym dziewiątym roku Janus wkroczył do Italii i odkrył, że tam również Cham poniżał młodzież bardziej, niż się spodziewał. <br /> <br />33.1. Znosił on cierpliwie swoje cierpienie przez trzy lata; po czym kazał mu opuścić Italię z kilkoma kolonistami, których oddał pod jego dowództwo. <br />33.2. Następnie podzielił kolonie, które następnie zostały założone w Italii. <br />33,3. Komeri, którzy stali się zdemoralizowani, zgromadzeni przybysze i imigranci, otrzymali rozkazy, by osiedlić się w górskich regionach za rzeką Janiculum. <br />33.4. Aby panować nad nimi, dał im swoją córkę Cranę, z tytułem Helerny, to jest Królowej wybranej i podniesioną na tron ​​przez powszechne prawo wyborcze. <br />33.4. Teraz Janus wysłał swoich dwóch ostatnich dzieci, Cranusa i Crana oraz wszystkich ich potomków do Włoch, kiedy wysłał tu Comerusa. <br />33,5. Ta rodzina stała się niezliczoną rzeszą ludzi wskutek ich szybkiego wzrostu i nadal znana jest w naszych czasach przez imię Janigenes, czyli potomków Janusa; Janus dał im jednak imię Razenua, świętego ducha prokreacji, przeciwnego niegodziwościom Chama. <br />33,6. W ten sposób Janus wykazał pragnienie oddzielenia swoich potomków od rdzennych mieszkańców i osadził ich za Janikulum, nad morzem. <br />33,7. Nazwał swoją córkę Razenua, a jego syn Cranus nazwał Razenuus. <br /> <br />34.1. Cham opuścił Italię. <br />34.2. Jego siostra Rhea przybyła mu na spotkanie i wyszła za niego; do obojga dołączyli Tytani, a następnie pomaszerowali przeciwko Hammonowi, walczyli z nim i wypędzili go z jego królestwa; a ponadto zmusił go do abdykacji i starości na Krecie. <br />34,3. Cham panował w Libii, i miał, a przez swoją siostrę Rheę, syna Ozyrysa, któremu nadał nazwisko Jowisz. <br /> <br />35.1. W dwudziestym drugim roku panowania Ninusa, Janus, który założył Janiculum w Thusia (Toskania), podczas pobytu Chama w Italii, postanowił uczynić z niego swoją stałą siedzibę i rozszerzył swoje posiadłości na Arno. <br />35.2. Po umieszczeniu tam kolonii nazwał je Aryn-Janae, to znaczy uroczyście nazwany lub poświęcony przez Janusa. <br />35.3. Janus uchwalił prawa i przekazał je ludziom w Vetulonii, gdzie także był naczelnym władcą. <br /> <br />36.1. W czterdziestym trzecim roku panowania Ninusa, Sabatius nabrał przekonania, że ​​nie jest w stanie utrzymać panowania nad swoim królestwem i dlatego pozostawił swojego syna Barzanesa jako króla nad ormiańskimi sagami, podczas gdy on sam uciekł do Pontu, do regionu zamieszkałego przez Sarmatów. <br />36.2. Mniej więcej w tym samym czasie Dionizjusz, syn Hammona, podniósł broń i wypędził Reę i Chama z królestwa jego ojca. <br />36.3. Osiris pozostał i był adoptowany. <br />36.4. Po jego ojcu i mistrzu Olympusie, nazwano go Jowiszem Ammonem i Olimpusem. <br />36,5. Dano mu królestwo Egiptu. <br />36,7. W tym samym roku dziewica Pallas, która była jeszcze bardzo młoda, została opuszczona na brzegu jeziora Tritonis. <br />36,8. Ten sam Dionizjusz, który był nazywany libijskim Jowiszem, adoptował ją jako córkę. <br />36,9. Ona nauczyła Libijczyków wszystkich szczegółów sztuki militarnej. <br /> <br />37.1. Mniej więcej w tym samym okresie Janus nauczał lud Janigenesów Razenui, filozofii, astronomii, i obrzędów religijnych. <br />37.2. Poświęcił całe swoje nauczanie pisaniu i skomponował tak zwane Księgi rytualne. <br />37,3. Razenui przyjęli wszystkie formy kultu i imiona, które zostały nadane świętym rzeczom, które były już powszechnie używane wśród Ormian. <br /> <br />38.1. W czterdziestym dziewiątym roku panowania Ninusa, Iberiusz, syn Jubala, panował nad Celtiberianami, których nazwano imigrantami. <br />38.2. W pięćdziesiątym pierwszym roku Magus, syn Samotów, panował nad Celtami i zbudował pośród nich kilka miast. <br /> <br />39.1. W ostatnim roku swego panowania, Ninus zwyciężył Barzanesa, króla Armenii. <br /> <br /> <br />(Nr 4 - Semiramis) <br /> <br /> <br />40,1. Czwartym władcą w Babilonie był Semiramis, która urodził się w Askalonie. <br />40,2. Panowała czterdzieści dwa lata. <br />40.3. Przewyższyła wszystkich swoich poprzedników i współczesnych ludzi w blasku swoich dzieł, zwycięstw, triumfów, bogactw i zasięgu jej panowania. <br />40,4. Z ufortyfikowanego Babilonu stworzyła ogromne miasto, tak że można naprawdę o niej powiedzieć, że nie tyle powiększyła to miasto, ale je założyła. <br />40,5. Nie ma człowieka, którego można porównać z tą kobietą, tak wiele jest cudownych rzeczy, które zostały napisane i związane z nią; trochę na jej niekorzyść, ale większość wręcz przeciwnie. <br /> <br />41.1. W pierwszym roku panowania Semiramis narodziła się egipska Juno, potomek Rei i Chama; później zwano ją Izydą Wielką, która obdarza owocami i ustanawia prawa, żona Ozyrysa. <br /> <br />42.1. W tym samym roku Sabatius przybył drogą morską do Italii, do Janusa, ojca ludzkości. <br />42,2. Ten ostatni traktował go z wielką gościnnością, a po upływie kilku lat uczynił go Coritusem i mianował go władcą Aborygenów. <br /> <br />43.1. W szóstym roku panowania Semiramis, Mannus, syn Thuyscona władał nad Sarmatami nd Renem. <br />43.2. Żona Janusa, Janigenes Razenui Vesta, powierzyła opiekę nad wiecznie płonącym ogniem młodym dziewicom, które poświęciła podczas ceremonii kultu religijnego. <br /> <br />44,1. W dwunastym roku panowania Semiramis, Sabatius rządził Sabą wspólnie z Janusem. <br /> <br />45.1. W siedemnastym roku panowania Semiramis, Sabatius-Saga uczył ludzi rolnictwa i religii. <br /> <br />46.1. W dwudziestym drugim roku panowania Semiramis, Sabatius ustanowił gubernatora Sabusa nad Sabines i Aborygenami. <br />46.2. On sam nadal mieszkał w pobliżu Janiculum z resztą Curetes i tam umarł. <br /> <br />47.1. W trzydziestym czwartym roku Jubelda, syn Hiberusa, panował nad Celtiberianami, na górze, która nosi jego imię. <br /> <br /> <br />(Nr 5 Zameis-Ninias) <br /> <br /> <br />48.1. Zameis-Ninias, piąty król Babilonu, panował trzydzieści osiem lat. <br />48.2. Zrobił niewiele dla chwały imperium; mimo to zdobił świątynie bogów i zwiększył wielkość Chaldejczyków. <br /> <br />49.1. W drugim roku panowania Niniasa, gdy Sabatius nie żył, Janus, który osiągnął już bardzo stary wiek, wyznaczył swojego syna Cranusa na Coritusa; a osiem lat później zmarł w wieku 350 lat. <br /> <br />50,1. Janigenowie nazywali go Vertumnus i przyznawali mu, tak jak powinno, świątynię i boskie honory. <br /> <br />51.1. W tym roku Ozyrys i jego siostra, jeszcze bardzo młodzi, odkryli pszenicę i sztukę uprawy zbóż. <br />51.2. Ozyrys zaczął wprowadzać ją do Palestyny. <br />51.3. Po powrocie do Egiptu wymyślił pług i wszystkie inne narzędzia używane w rolnictwie. <br />51.4. Następnie podróżował tu i tam po świecie, aby nauczać ludzi wszystkich swoich wynalazków i stał się władcą całego świata, z wyjątkiem krajów, które były już poddane władzy babilońskiej. <br /> <br />52.1. W tym samym roku Sarron został królem nad Celtami. <br />52.2. Mając na celu złagodzenie obyczajów ludzi, którzy dopiero od niedawna gromadzili się na zebraniach społeczności, ustanowił system nauczania publicznego. <br />52.3. Inghaevon panował nad Thuysconami. <br /> <br /> <br />(Nr 6 - Arius) <br /> <br /> <br />53.1. Arius, szósty król Babilonu, rządził przez trzydzieści lat i poddał całą Bactrię i jej mieszkańców jego rządom. <br />53.2. Niedługo przed śmiercią Niniasa, Cham, który był wypędzany z niemal każdego zakątka świata, dotarł do kraju Bactrians, a dzięki jego wielkiemu zaangażawaniu w magię, zdobył ich w takim stopniu , że udało mu się rządzić nimi z najwyższym poważaniem. <br />53,3. Cham, po zebraniu dużej armii w Baktrii, najechał na Asyrię. <br />53,4. Ninus walczył z nim, a po zwycięstwie odciął mu głowę. <br />53,5. Nie minęło wiele czasu, zanim umarł. <br />53,6. Po jego śmierci Arius zebrał swoje wojska i podbił Bactrian oraz wszystkie kaspijskie plemiona. <br /> <br />54.1. Cranus-Janigen, który stracił swoją siostrę, świętował jej pogrzeb wielce okazale, w towarzystwie Razenui i wszystkich Aborygenów. <br />54,2. W gaju niedaleko Janiculum wyznaczył regularny system kultu ku jej pamięci i coroczny festiwal. Kiedy się zestarzał, wyznaczył swojego syna, Auruna, na Coritusa. <br /> <br />55.3. W dwudziestym roku panowania Ariusza Brygus był królem Celtiuberyjczyków. <br />55.4. Założył wiele miast w tych regionach i nadał im swoje imię, dodając każdemu miastu imię wodza, któremu też powierzono opiekę nad miastem. <br /> <br />56.1. Starożytny Hyarbas rządził w Libii; był wojownikiem, budzącym grozę bronią, siał postrach ze względu na swoje wojska Paladuańskie. <br /> <br />57.1. W dwudziestym czwartym roku panowania Ariusza, Aurunus, syn Cranusa, panował nad Janigenami; w trzydziestym roku Dryas, wyuczony i roztropny człowiek, panował nad Celtami. <br /> <br /> <br />(Nr 7 - Aralius) <br /> <br /> <br />58.1. Siódmym władcą Asyryjczyków był Aralius, który rządził przez czterdzieści lat. <br />58,2. Człowiek ten był wybitnie pomysłowy w dziedzinie szkolenia wojskowego, był pierwszym, który pomnożył parady, kamienie szlachetne i kobiecą biżuterię. <br />58,3. Wśród Libijczyków, Hyarbas, walcząc z Paladuanami, nie dorównywał im. <br />58,4. Uciekając się więc do łapówek, ułożył się z nimi co do dzielenia władzy. <br /> <br />59.1. Wśród Tuysconów panował Herminon, człowiek wściekły w walce, a pośród Celtów, Bardus, który był wśród nich znany z komponowania piosenek i melodii. <br /> <br />60,1. W dziesiatym roku panowania Araliusa ormiański Janigenes Griphonii przybył do Aurunus Janigenus wraz z ich koloniami. <br />60,2. Przyjął ich gościnnie i wyznaczył im miejsce zamieszkania u Janigenes Razenui. <br />60.3. W tym samym czasie Auson został przyjęty przez Aurunusa wraz ze swoją flotą w następnym ósmym roku i zostały mu przydzielone przez niego miejsca do zamieszkania we wschodniej części Italii. <br /> <br />61.1. Ten sam Aurunus poświęcił Cranusowi gaj w Vetulonii i zaliczał go do Isi, czyli bogów. <br />61.2. Poświęcił także świątynię i posąg Janusowi Vertumnusowi niedaleko miasta i założył świątynię boga Razenuusa w Vetulonii. <br /> <br />62.1. W jego ostatnich latach panowania Araliusa, Aurunus ustanowił swego syna Malota Tages Coritusem, w trzydziestym piątym roku Araliusa zmarł, a Malot Tages zastąpił go. <br /> <br />63.1. W ciągu ostatniego roku panowania Araliusa, Faeton przybył z flotą do Malot Tages Janigenus Razenuus wraz ze swoimi synami. <br />63.2. Szukając wszędzie terenów, na wschodzie zajmowane były przez Ausonii, górzyste regiony pod kontrolą Galliego i Aborygenów, a nisko położone tereny zamieszkane były przez Razenui Janigenes. Otrzymał ziemię w zachodniej strefie i wziął w posiadanie góry i cały Eridanus aż do sąsiedniego regionu wraz z jego potomstwem, nadając imiona w tych miejscach. <br /> <br />64.1. W tym czasie były w Italii pożary przez wiele dni w trzech regionach, wokół Istrianów, Cymeńczyków i Wezuwiów, a te regiony zostały nazwane przez Janigeni Palensana, czyli Region spalony. <br /> <br /> <br />(Nr 8 - Baleus) <br /> <br /> <br />65.1. Ósmym królem Babilonu był Baleus, nazywany Xerses, panował trzydzieści lat. <br />65.2. Nazwali go Xerses, czyli Victor i Conqueror, ponieważ zdominował dwukrotnie wiekszą liczbę narodów, niż Aralius. <br />65,3. Był bowiem zaciekły w konfliktach zbrojnych i zwycięski; rozprzestrzenił obszar swego panowania aż do regionów graniczących z Indiami. <br /> <br />66.1. W czasach tego Baleusa Xersesa, Tagus zwany Orma, rządził wśród Celtów, a od niego jego ojczyzna była nazywana Taga. <br />66.2. Marsus panował wśród Tuysconów, a Faeton zostawił swojego syna Lygura wśród Lygur i powrócił do Etiopii, podczas gdy Maloth Tages pomnożył święte obrzędy przekazane przez Janusa, wraz z nadzorem nad ofiarami. <br /> <br /> <br />(Nr 9 - Armatritis) <br /> <br /> <br />67.1. Dziewiąty król Babilonu Armatritis rządził przez trzydzieści osiem lat. <br />67,2. Zwracając się bardziej ku luksusowi i przyjemności, wymyślił rzeczy, które skłaniają do pożądania, a te, które zostały już wymyślone, rozmnożył jeszcze bardziej. <br />67,3. W jego czasach Longho panował wśród Celtów, a Betus wśród Celtiberi, od którego królestwo otrzymało swoją nazwę. <br />67.4. Wśród Janigenów Sicanus, syn Maloth Tages, po którym region Vetulonia uzyskał swoją nazwę. <br /> <br />68.1. W dwudziestym roku panowania Armatritisa, Lygur wysłał Cydnusa i Eridanusa wraz z koloniami, wraz z ich braćmi i potomkami: i zajęli regiony w Italii sięgające Isteru. <br /> <br />69.1. Sikariusz ubóstwiał Aretię i nazwał ją w językiem janigińskim Horchia. <br /> <br />70,1. Ozyrys zabił wielkiego Likurga w Tracji. <br /> <br />71.1. W trzydziestym drugim roku panowania Armatritisa Deabus został tyranem nad Celtiberi. <br />71.2. Zdobył ten tytuł dzięki wydobywaniu złota i cennych rzeczy, które jako pierwszy odkrył i pozyskał, wprowadzając kolonie do służby. <br />71.3. A po dwóch latach Bardus Junior zaczął rządzić pośród Celtów. <br /> <br /> <br />(Nr 10 - Belochus) <br /> <br /> <br />72.1. Belochus stał się dziesiątym królem Asyryjczyków, panującym przez trzydzieści pięć lat. <br />72.2. Wziął cognomen (?) z Belus, ponieważ chciał wykonywać zwierzchność jako szef kapłanów Belus Iovis, a jego umysł był głównie zajęty auspicjami (?) i wróżbami. <br />72.3. Pośród Tuysconów króelm został Gambrivius, który był człowiekiem porywczego ducha. <br /> <br />73.1. Pośród Emathii zaczął rządzić Macedon, syn Ozyrysa, a region zachował swoją nazwę od niego aż do dnia dzisiejszego. Podczas gdy Ozyrys podbił gigantów wokół tego królestwa, tak odtad zaczęli ćwiczyć się w tyranii. <br /> <br />74.1. W dwudziestym dziewiątym roku panowania Belochusa, Lomnimi rozkwitli wśród Celtiberi i zbudowali wspaniałe miasto, nazwane imieniem Lomnimia. <br />75.1. W następnym roku Italijczycy byli uciskani przez tyranów gigantów z trzech Palensanów i wezwali Ozyrysa na pomoc, skąd przybył z koloniami do źródeł rzeki Ister. <br />75.1. Ozyrys przejął kontrolę nad całością Italii i trzymał ją przez dziesięć lat, nadając jej własne imię jako znak zwycięstwa: i doprowadził gigantów do poddaństwa, pozostawił wielkiego Lestrigiona jako króla Janigenów, będąc jego wnukiem po swoim syn Neptunie. <br /> <br />76.1. W trzydziestym trzecim roku panowania Belochusa, król Lucus zaczął panować wśród Celtów. <br />76.2. W ostatnich latach panowania Belochusa morze zalało Attykę. <br /> <br /> <br />(Nr 11 - Baleus) <br /> <br /> <br />77.1. Jedenastym królem Babilończyków był Baleus, panujący przez pięćdziesiąt dwa lata. <br />77.2. Po Semiramis jego sława przyćmiewa resztę. <br />77.3. Panował chwalebnie nad ziemią po tej stronie Indii. <br />77.4. Wiele książek o jego czynach zostało zredagowanych przez naszych pisarzy. <br />77,5. W dziesiątym roku jego panowania Porcus wypełnił wyspę Cados Sene koloniami z Vetulonia, pozostawiając część Lygurom ich potomności. <br /> <br />78,1. W czasach tego Baleusa Hindusi zdobyli niepodległość swoich terytoriów od Babilończyków. <br />78,2. Ozyrys powrócił do Egiptu i wpisał swoje imię na kolumnę, która do dziś jest pamiątką jego wyprawy przez cały świat. <br /> <br />79.1. Wśród Tuysconów panował Suaevus, a wśród Celtów Celtes. Ich najwyższe góry, które dzielą Celtów od Celtiberi, zostały nazwane przez niego po pożarze lasów. <br /> <br />80,1. Egipski Tyfon, w sojuszu ze wszystkimi gigantami świata, zabił jego brata Ozyrysa Iovisa Iustusa Aegiptiusa, a on sam przejął rządy nad Egiptem jako tyran. <br />80,2. Busiris zrobił to samo w Fenicji, inny Tyfon w Frygii, Anteus w Libii, Celtiberia Lomnini, w Italii Lestrigon i nad całym morzem Milinus Krety. <br /> <br />81.1. Herkules, syn Ozyrysa, który nazywał się Libijczyk, wraz z Izydą w Egipcie przyjął Tyfona, w Fenicji Busiris, innego Tyfona w Frygii, Milinusa na Krecie, Anteusa w Libii, Lomnini w Celtiberii, po czym Hispalus został zastąpiony królem , a następnie powrócił, aby poradzić sobie z tyranami Italii. <br />81.2. Gdy przechodził przez Celtów w drodze do Włoch, spłodził Galathea, który królował za pozwoleniem rodziców. <br /> <br />82.1 W Italii prowadził wojnę przez dziesięć lat i wypędził Lestrigonów, a potem panował wśród nich spokojnie przez dwadzieścia lat. <br />82.2. Założył także wiele miast dla nich, noszących jego imię i jego nazwisko, Musarna, jak Gedroia i Carnania, i uczynił miejsca cierpiącymi z powodu powodzi, powtórnie nadającymi się do zamieszkania. <br />82.3. I tak, w czterdziestym pierwszym roku panowania Baleusa, rozpoczął wojnę w Italii przeciwko gigantom i zniszczył ich w dwa lata przed swoją śmiercią. <br />82.4. Tak więc Herkules przybył do Italii z Hispali, wziął Lestrigonów i wszystkich tyranów, założył Arni, Lybarni i Musarni nazwane od jego imienia, panował przez trzydzieści lat i pozostawił Assusa jako należycie wyznaczonego króla. <br /> <br /> <br />(Nr 12 - Altades) <br /> <br /> <br />83.1. Altades był dwunastym królem Babilonu, rządził przez trzydzieści dwa lata. <br />83.2. Poświęcił znaczną część swojego czasu na luksus, uważając go za zmarnowany, jeśli spędza się go w pracy. Życie jest nieustanną nędzą, jeśli przesadza się w pracy, nie korzyści ludzi i dla całej ludzkości, ale dla ich ruiny i niewoli. (?) <br />83.3. Dlatego tak rozkazał swemu życiu, że powinien produkować bogactwo i przepych i że wszystkie jego dni na ziemi, smutek i nędza, powinny być mu obce, skłaniać się ku większym osiągnięciom. (?) <br /> <br />84.1. W czasie tych Altades Herkules przywołał syna Thuscusa, którego spłodził z Araxą z regionu Tanais. <br />84.2. Galathes, po których Samothei nazywali się Galli, panował w swojej epoce wśród Celtów, a Vandalus wśród Tuysconów. <br /> <br />85.1. Herkules uczynił swego syna, według zwyczaju, Coritusem nad Janigenami. <br />85.2. Zostawił mu króla nad nimi, i w skrajnie podeszłym wieku powrócił do Celtiberi, w trzydziestym dziewiątym roku panowania Altadesa. Panował tam i tam umarł. <br />85,3. Celtiberi nagrodził go świątynią w Gades oraz grobowcem i boskim honorem, i poświęcił wiele miast w jego imieniu jako uznanie dla jego osiągnięć - jak na przykład Libysosona, Libysoca, Libunca i Libora. <br /> <br />86.1. Thuscus wysłał młodych Galathów (którzy zostali wysłani do Herkulesa) na Sycylię z koloniami. <br />86.2. Ten sam Socus po raz pierwszy nauczył Palatów milicji, a Razenui Janigenes w ustawach zasadniczych. <br /> <br /> <br />(Nr 13 - Mamitus) <br /> <br /> <br />87.1. Trzynasty król Babilonii, Mamitus rządził trzydzieści lat. <br />87.2. W przeciwieństwie do poprzednika, wyszkolił żołnierzy i zapoznał ich z pracą, pozwalając na luksusy tylko w ustalonych odstępach czasu, przez co celował w walce zbrojnej. <br />87,3. Stał się potężnym wobec Syryjczyków i Egipcjan. <br />87.4. W dwudziestym drugim roku Alteus, syn Tymhela, panował wśród Janigenów, a na drugi rok przed tym Hesperusem, bratem Kitym, pośród Celtiberi, i dalej Narbon wśród Celtów i Teutanów wśród Tuysconów.(?) <br /> <br /> <br />(Nr 14 - Mancaleus) <br /> <br /> <br />88.1. Czternastym królem, który miał władzę nad Babilończykami był Mancaleus, rządzący przez trzydzieści lat. <br />88.2. W swoim pierwszym roku Kytim panował wśród Celtiberi, wypędziwszy swego brata Hesperusa do Italii. <br /> <br />89.1. W dwunastym roku panowania Mancaleusa, Kitym rządził wśród Janigenes, pozostawiając jako król nad Celtiberi, jego synem Sicorus. <br />89.2. W epoce tego samego Mancaleusza, Hercules Alemannus rządził wśród Tuysconów i Lugdus wśród Celtów, a różne dzielnice i ludzie otrzymywali od niego swoje imiona. <br /> <br />90,1. Italijczycy nazwali Kytim Italusem Atalą w ich własnym języku, ze względu na jego zdolności umysłowe. <br />90,2. Dał swojej córce Elektrze żonę Cambo Blasconowi, szefowi Janigenów. <br />90,3. Na jego ślub Italus wysłał kolonie w Alpach przylegających do Italii i wyświecił swoją córkę Romę jako księżną panujaca nad Aborygenami. <br />90,4. Italus Kytim uczynił także swojego syna Morgesa Coritusem. <br /> <br /> <br />(Nr 15 - Sferus) <br /> <br /> <br />91.1. Piętnastym królem, który miał władzę nad Asyryjczykami, był Sferus, który rządził przez dwadzieścia lat, człowiek, którego czyny i mądrość wszyscy ludzie świętują. <br />91,2. W swoim czasie Morges, syn Italusa, uczynił swego krewnego Camboblascon Coritusem, a Itus pozostał Coritusem do niedawna. <br />91.3. Wśród Celtiberi królował Sicanus, syn Sicorusa, a po śmierci Sferusa był pod Mamelusem. <br /> <br /> <br />(Nr 16 - Mamelus) <br /> <br /> <br />92.1. Szesnastym królem, który miał władzę nad Babilończykami, był Mamelus, który rządził przez trzydzieści lat. <br />92.2. W ósmym roku życia Romanesos, syn Romów, stał się pierwszym podkrólem(?) górskich Aborygenów, a Sikari panował wśród Celtiberów. <br /> <br />93.1. Wśród Celtów panował Beligiusz, od którego Belgowie otrzymali swoje imię, a wśród Janigenów ostatecznie Iasius został uczyniony Coritusem przez swojego ojca. <br /> <br />94,1. Iasius został ustanowiony Coritus, a w następnym roku dwóch królów zaczęło rządzić w tym samym czasie, to znaczy Cecrops Priscus, pierwszy król Ateńczyków i Iasius Janigena wśród Celtów. <br /> <br />95.1. Io Egipcjanin był obecny na ślubie Iasiusa. <br />95.2. Żyła samotnie wśród kobiet o jeden wiek więcej niż Dodoneus i błąkała się po całym świecie, po zabójstwie jej męża. <br /> <br /> <br />(Nr 17 - Sparetus) <br /> <br /> <br />96,1. Siedemnastym królem Babilończyków był Sparetus, rządził przez czterdzieści lat. <br />96,2. Pod nim zaczęły się wydarzać cudowne wydarzenia na świecie. <br />96,3. Wówczas trzęsienie ziemi przeraziło Babilończyków. <br />96,4. Ateńczycy ustanowili swoje królestwo w czwartym roku jego panowania. <br />96,5. W tym samym roku Iasius Janigene przejął władzę nad Italią, a chwilę później Siceleus nad Celtiberi. <br /> <br />97.1. Za czasów Sparetusa wielcy egipscy królowie Orus, Acencheres, Acoris, zakończyli swoje panowania, a Chencres rozpoczął. Myślał o magicznych sztukach i z Hebrajczycy i zostali przez niego przejęci. (?) <br />97,2. W trzydziestym trzecim i trzydziestym czwartym roku panowania Sparetusa nastąpiła powódź w Tesalii, nie tylko w wyniku burz, ale z powodu blokady spowodowanej zawaleniem się gór i rzek wypełnionych nisko położonymi ziemiami oraz trzęsieniem ziemi, które nastąpiło, po tym, jak skalista struktura gór została rozdzielona, ​​a woda odwrócona w kanałach. <br />97,3. A w innych częściach po trzęsieniu ziemi nastąpił pożar, tam gdzie panował królem Faeton. <br />97.4. A nasz król podbił Fenicjan i Syryjczyków. <br />97,5. Ale przed tym wszystkim w dwudziestym roku jego panowania Io wrócił do Egiptu z Italii. <br />97,6. I pierwsza walka powstała dla władzy królewskiej między Dardanusem i Jazysem. <br />97,7. Aborygeni stanęli po stronie Dardanusa, Janigenes i Sicels oraz Siceleus po stronie Iasiusa. <br /> <br /> <br />(Nr 18 - Ascatades) <br /> <br /> <br />98,1. Osiemnastym królem, który sprawował władzę nad Babilończykami, był Askatades. <br />98,2. Rządził czterdzieści jeden lat i całkowicie opanował całą Syrię. <br />98,3. W trzynastym roku jego panowania odkryto, że Grecy hodują winorośl. <br />98,4. W tym samym roku Dardanus zabił Iasiusa podstępem i uciekając do Samotraki przebwał tam przez dłuższy czas. <br /> <br />99.1. Iasiusa zastąpił jego syn Coribantus. <br /> <br />100,1. W ósmym roku panowania Ascatadesa Cancres, pokonany przez magię Hebrajczyków, zginął w morzu, a on został zastąpiony przez Egipcjan przez Acherresa, wśród Celtiberi Lusus doszedł do władzy, pośród Celtów Allobrox i pośród Włochów Romanessus syn Romów, poświęcił pierwszego Saturna, obecnie zakończył swoje życie, a jego następcą został jego syn Picus Priscus. <br /> <br />101,1. W ostatnim roku panowania Askatadesa, Ato obdarzyło część terytorium Maeonian na Dardanusie i w ten sposób zaczęło się królestwo Troi. <br />101,2. Jakiekolwiek prawa Dardanus miał w królestwie Italii, zrezygnował z nich Turrenus, syn Ato. <br /> <br />102,1. Turrhenus popłynął do Italii Janigenow i został przyjęty z radością przez Cybele i Coribantusa, i otrzymał status polityczny pośród Razenui. <br /> <br />103.1. Ten sam Turrhen wydobywał ze swoich skarbów i robił prezenty dla wielu maeńskich ozdób. <br />103,2. Coribantus i Cybele, ozdobieni Dynastyczną potęgą nad dwunastoma książętami z dwunastu plemion Janigenes, przekazali się do Phrygii. <br /> <br />104.1. Dalej także pod Ascatades panował wśród Egipcjan Cherres i Armeus, któremu podano cognomen Danaus i Ramzes, z cognomen Aegyptus. <br /> <br />105,1. W ten sposób władcy i historia pierwotnych królestw są przedstawione w naszych tradycjach, od Janusa z czasów Pierwszego Potopu aż do założenia królestwa Dardanii, i są tu zapisane przez nas w serii krótkich notatek. <br /> <br /> <br />------------------------------------------------------------------------------- <br /> <br />Autorzy strony, z której ściągnąłem tekst po angielsku, piszą, że w oryginalnym tekście Księgi Drugiej są tablice genealogiczne. Tablice te są na wspomnianej stronie, lecz nie ma ich w tekście łacińskim. (to jeszcze postaram się wyjaśnić) <br /> <br />Dla nas, Polaków, istotna jest postać Istera, który (według przypisów autorów angielskiego tłumaczenia) w Biblii nosi imię Joktan (Ictan stąd Ister, Istri) <br /> <br />Synem Istera (Joktana) jest Sarmat, (w Biblii greckiej, Septuagincie: "Sarmoth")</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> </table>
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj