Forum Chrześcijańskie

Piotr-246 · Gość

Temat: Życiorys Sarmaty, ojca Polaków

Rodowód Sarmaty. Kolejno, według Prokosza:

Jawan (potomek Noego)
..(syn lub potomkowie Jawana)
Helissa I
Sarmata

Piotr-246 · Gość

U Prokosza czytamy:

"Początki, tytuły albo imiona Królestwa Polskiego są te:
I. Sarmacya iest pierwsze imie Polski pochodzące, (nie od Assarmota albo Sarmaty Syna Histry albo Iektana wnuka Semowego, prawnuka Noego iako niektórzy rozumieią bo Sarmatowie starodawni, bardzey woynami a niż naukami zabawieni bywając, tylko co ledwie litery pism swoich znali dopieroż niewiele o Narodu swoiego pisali dziejach. Ale to imie Sarmatae, pochodzi od Sarmata, syna Helissy I, wnuka Jawanowego, który ponieważ w imieniu swoiem znaczył męża iaszczurcze maiącego oczy..."

Piotr-246 · Gość

Sarmata czy Sarmat?

Obie wersje występują u Prokosza:

"Lechia drugie imie jest Polskiego Królestwa pochodzące od Lecha Ojca, i pierwszego Narodu naszego Monarchy któren był synem Helissy II, a wnukiem Sarmata"

"Sarmata Syn Helissy I, wnuk Jawana."

Piotr-246 · Gość

"Sarmacja europejska" - hasło w Wikipedii

Sarmacja europejska – pojęcie geograficzne pierwszy raz użyte w starożytności przez geografa aleksandryjskiego Klaudiusza Ptolemeusza. Rozpościerała się według niego od Morza Czarnego i Kaspijskiego ku północy do Zatoki Wenedzkiej (Wenedyjskiej) nad Oceanem Sarmackim, dokąd wpadała rzeka Vistula, Chron, Rudon, Turunt i Chesin. Jej granicą zachodnią była Wisła, a wschodnią Don.

Klaudiusz wyróżniał też Sarmację azjatycką od rzeki Don do Wołgi.

Piotr-246 · Gość

Św. Hieronim pisał coś o "Pannonias, Gothus, Sarmata, Quadus, Alanus, Hunni, Vandali, Marcomanni."

Piotr-246 · Gość

św. Hieronim o Sarmatach:

„Viginti et
amplius anni sunt quod in ter Constantinopolim et Alpes Julias quo-
tidie Romanus sangais effunditur. Scythiam, Thraciam, Macedoniam,
Dardaniam, Daciam, Thessaliam, Achaiam, Epiros, Dalmatiam cunc-
tasque Pannonias Gothus, Sarmata, Quadus, Alanus, Himni, Wan-
dali, Marcomanni vastant, trahunt, rapiunt Quot raatronae, quot vir-
gines dei et ingenua nobiliaque corpora his beiluis fnere ludibrio?

Piotr-246 · Gość

Google Translate (niezbyt jasne):

„Dwadzieścia lat, a trzy kolejne są w Konstantynopolu i codziennie Julian Alps Roman Sangare powoli. Rosja, Tracji i Macedonii;
Dardania, Dunaj i Tesalia i Achai, Epir, Pannonia i Dalmacja miał, i wszystko Gotów, na sarmackiej, quad, Alan, himno, pozostałością Wandalów The markomanowie którzy popełniają spustoszenie wszędzie, jesteśmy wyciągnąć, wzięli Ilu raatronae, wszystkie pokojówki Boga, a nawet za darmo urodzony nobiliaque organach tych beiluis fnerim kpiny?"

Piotr-246 · Gość

Inny fragment z sieci:

"Sarmatami, bądź, jak mówią Grecy, Sauromatami"

Piotr-246 · Gość

Ciekawa wiedza o Sarmatach na stronie:

slowanica . com . pl

Od starodawna różnych imion narody, ziemie polskie zamieszkiwały.
Od zawsza jeno były one polskie..
Tako długa jest nasza historia, że wiele xięg o tymże powiada.
Cokolwiek istorycy zamyślali to nie o różnych narodach dać miewali znaki pisane.
Nierozumni czy nieznający tradycji i zwyczajów historycy zgodnie Polaków historię spisali.
Wiele więcej dzieł można znaleźć, dalej tylko kilka oryginałów, znak w znak, wymienionych.
O Starodawnych Polakach pisali:

Pomponiusz Mela, za panowania Augusta i Tiberiusza historyk: Lib.I. de situ orbis Cap. 3. et. 4
Ptolomeus za Antonina Pius nazwanego: Geographiae Cap. V. pag. 51.
Plinius L.IV Hist: Natural: Cap. 24 et 13.
Philippus Cluverius L.III. German: antiq: Cap. 24, 44, 46 pag. 19 et sequ
Cornelius Tacitus, De moribus German: Cap. 11. et a Cap. 42 usque ad finem Libri.
Strabo L.VII. Geogr:.
Joannes Micrelius in Chronico Pomeran: L.I. per toium.
Aibertus Crantinus L.I. Vandaliae Cap. 6.
Stanislaus Sarnicki in Annalibus Polon.
Methodius Martir producens Epistolam ad Constantinum Imperatorem a Vandalis scriptam.
Fransiscns Irenicius Exegeseos Germaniae; L.I. Cap. 33.
Paulus Diasconus L.I. de gestis Longobardorum Cap. 33.
Hugo Grotiat in Hist. Goth et Vandal, pag. 574
Hugo Grotiat in Prolegom: ad eandem Hist. pag 75
Jordanes De rebus Gethicis Cap. 2 pag. 1055
Marcus Velserus in Tabula bibliotheca Peuthingerorum a se edita.
Procopius L.I. De bello Vandal: Cap. 3 pag. 153
Procopius L.IX. Hist. Goth, non longe a principio.
Joannes Archiepiscopus Gnesnensis
Mathaeus Episcopus Cracoviensis
Vincentium Kadłubkonem L.I. Chronic: Polonicorum.
Prokosius Benedictinus Monachus Lib. I Chronicon Slavo Sarmaticum.
Kagnimirus do Gora Comex L.I. Chronicon Polonorum.
Goranus L.I. Slavo-Lechitarum.
Nyczko, Płocki Kanonik, L.I. Chronicon Inclytae Masovitarum gentis.
Tomko z Mokrska, Wrocławski Biskup, L.I. Chronicon Slesitarum.
Janusius, Gnieźnieński Archidyakon. L.I. Chronicon gentis Poloniae.
Albinus Tit. VI. pag. 70 et sequ: idem Tic. VIII pag.54
Aemonius L.IV. de gest Francor: Cap. 9.
Aemonius in corpore Hist. Fran: pag.360. et sequ: idem, pag. 369.
Adamus Bremensis L.I. Historiae Eccles: Cap.10. et 63, et sequ
Helmoldus L.I. Chron. Slavici Cap. 2.
Henricus Bangertus in nolis ad Helmoldum L.I. de ortu et rebus gestis Polonorum.
Melchior Goldastus L.I. de rebus Bohemiae Cap. 9.
Bohuslaus Balbinus in Epitome rerum Bohem. L.I. Cap. 10, pag. 63 et sequ.
Joachimus Pastorius de originibus Sarmaticis.

Aria była pierwszą ziemią co wysechła po wodach Potopu.
Ariowie zeszli z góry schronienia i osadowili się w Armecyji czyli dzisiejszej Armenii.
I żył Jawan, co z dalekich stron, z Armacyji pochodził.
Tą Armacyję zapamiętał Jawan, co Armecyją lub Armenią dzisiaj się nazywa.
Jawan miał córkę Hellisę I.
Hellissa I swemu synu imię Sarmaty nadała.
Sarmacja była pierwszem imieniem rodów co polskiemi, wieki później zwać się będą.
Jako niektórzy rozumieli, że Sarmata ni od Assarmota syna Histry ni od Lektana lecz od Hellisy, córy Jawana, dalekim wnukiem Sema, a i prawnukiem Nowego (Noego) był i z Armacji pochodził.
Po cóż i skiem starodawni Sarmaci wojować mieli skoroć potopowe ziemie mało ludów miały?
Miast tego i prostą wiedzą albo wedą, zbawiali niemych a i literami przedkazywali im słowa słyszane i rozumne zapisywanemi być.
Sarmata panował od roku 1950 do 2000 R.Ś. (1800-1750 R.W.).
Od Sarmaty Polacy nazywani byli Sarmatami, a morze Bałtyckie, Sarmackim się zwało.
Daleko późniejszymi czasy Romanie nazwali nas Sauromatami a Grecy Sauronami.
Sarmaci jakoby zatem jaszczurce, dzikie oczy mieli i samymi wojnami się zabawiali?
A przeto Sarmata znaczył swego męża jaszczurczym krechem pod okiem co miarkować miało, że ze starodawnej Armacyji pochodzi.
Mało Romanie i Grecy z tego rozumieli, bo wojnami dla podboju tych ziem przeto to to oni się parali.
Sarmacja już była a o Grekach czy Romanach nikt nie słyszał.
Mniej, że Greków ród starodawnie zwał się Jawianami czyli Jowianami lub Jonami bo też od Jawiana pocodził.
Ówcześni Grecy przeto potomkami Sarmatów (Sauromatów) się nazwali co nie było bez powodu.
Sarmacja dzieliła się dwie częsci, europejską i azjatycką.
Sarmacja Europejska rozciągniona była od lewa to jest rzeki Ren przez Wisłę do prawa czyli Hirkani, krainy Turanu (Turcji) i Khitanu (Chiny), od góry to jest oceanu Sarmackiego (Morza Bałtyckiego) i Białego (Morza Północnego) do dołu to jest gór wysokich Halp (Alpy), Garb (Karpaty) i Kałk (Kaukaz) sięgała.
Sarmację Europejską od Azjatyckiej oddzielała rzeka Tanaim (Don) ale nie dzieliła.
W azjatyckiej i europejskiej mieszkali bracia co żony a siostry mężów mieli po dwojakiej stronie rzeki,.
Nic obu Sarmacji nie poróżniało a wiele wspólnego łączyło.
Sarmata miał syna Kodana.
Kodan panował w latach 2000-2032 R.Ś. (1750-1729 R.W.).
Kodan założył Kodan – wielki gród od imienia swego a dzisiaj jako Gdańsk na świecie znany jest.
Kodan z żoną Helissą II mieli syna Lecha.
Przed tym na miejscu gdzie Kodan z Helissą II zamieszkali była Sarmacja.
Byłe pustynie, po Potopie lasami narosły, rzekami się zapełniły i zwierzyną.
Na takich zmieniach narodził się Lech, pierwszy władca narodu polskiego.
Lech albo Lach według komentatora Kadłubka był synem Pana Kodana i braci miał dwóch Boha i Rusa.
Gdy urośli bracia rozdzieliwszy się początek dali trzem rodom: Boh Bohemom to jest Czechom, Rus Rusom a Lech Lechom.
Trojga narody początek zatem mają od jednej Helissy Sarmackiej.
Lech I przybył do Gniezna, miasta nazwanego od Orlich Gniazd, które był znalazł na skałach i drzewach.
Lech osiadł w naszej krainie w czasach bliskich po potopie a jego potomkowie panowali aż do Scyta.
Lech dał początek pierwszemu rzędowi monarchów polskich z różnym narodów i famillii panujących w dawnej Lechii aż do Popiela II Myszostrawego.
Na pomniemanym miejscu stanąwszy, Lech założył fundamenta pierwego miasta czyli gniazda poczynającego się rodu.
Od gniazd Orlich tam znalezionych nazwa Gniezno się wzięła co miasto on sam założył.
Lech ojcem dobra był dla ludu, któren stał się sławny z wiedzy o rachowaniach, skrybowaniach, rycinkach, astronomiach, stworcach i o lechach to jest lekach na chore roby na co chorobali by mogli zdrowieć.
Wówczas ku wschodowi po Wiśle do Rusi swoje granice Lech rozszerzał.
Bo Lech z walecznych powstawszy Sarmatów, bez wystchnienia wojował z temi narodami, co skarby zbyć mu chciały.
Naówczas do Lecha należały teraźniejsza Wielka i Mała Polska, Mazosz oraz Szląsko a reszta ziem jakoby i nie jego były choć być nimi chciały.
Figura albo ułożenie tych ziem było takie jak figura nieba i ziemi w sferze.
Na rycinach sfera ziemi to Ameryki czyli ielenie rogi, Azyja to rogaty Xiężyc, a Fryka to wyspa wody niedoszłej lub nieoblanej i Europa jako mać siędzącą.
Ta mać była sercu i łukowi podobne – łukowi napiętemu, którego cięciwa obrócona była ku południowi i zachodowi zimowemu, sam łuk zaś zwrócony był ku północy i letniemu wschodowi.
Summa Królestwa Polskiego najlepiej wydać by się mogła gdyby ją opisać każdemu z osobna władcy to jest monarchy co po Lechu porządkiem, waleczni i sławy godnie następowali.
Krótkie zebranie byłoby takie, że od przybycia w roku 2032 R.Ś. (1729 R.W.) Lecha I Wielkiego do ziem naszych Polskim zwanym Naród stoi już szczęśliwie prawdziwie cztery tysiące lat.
Namiona Polskiego Królestwa były takie
Długiem czasom istnienia Polskiego Królestwa znakomicie pasuje porozdzielać na okrasy i dać im namiona.
O tem wszem świadczą historycy polscy, że od Swara pochodzimy co ogień i słońce stworzył, dlatego swarowe dzierżyliśmy imiona jeszcze przed długowymi nocami, a ziemie skrywały lód przez dziesiątków tysięcy lat.
Przez takowyż czas Swarią wsze ludy się zwały.
Po Swarach kędy to lody ociepliły się, Ariami nazwani liśmy.
Aria była matką ogniska rodzimego, rodzinnego, rodziejącego, rodzącego, ciepłem a i piekunką.
Swar i Aria były wszystkiemu początkiem, w niebie i na ziemi, wokoło nich życie się toczyło i naradzało się bez kresu.
To potopy zniweczyły rodzenie się ludzisk.
Po potopach pomniemaniu uległy tylkoć czyny Swara i Arii, a nie zapomnienie noworodzenia ichnim w niebu i powtornym stworzeniu.
Ciemność popotopowa długa minęła i ziemie oschły.
Nowe rodzenie zeszło z gór Armacji by ludnić się w dole.
Tako narodzona stała się miać Armia.
Nim Sarmacją rody nasze nazywać się zacząć miało to przed potopami jedno imię, imię Awarowie lud nasz miał.
Sarmacja była pierwszem imieniem polskiego rodu co żył pod zwierzchniem Sarmatów, przed Lechem I Wielkim.
Lechia była naszym drugiem imieniem, od Lecha I Wielkiego, co panowanie zaczął w 2032 R.Ś. (1729 R.W.).
Polonia była trzeciem imieniem, przyjętym jąli przez Xięcia Mieczysława a w Mieszka I przekształconym (przechrzszczonym), któren by bronić swoich poddanych przede siłom Romanów wiarę w Syna Człowieczego przyjął na swem dworze w 966 R.N. Ale było zaburzenie tak wielkie na ziemiach polskich kiedy lud się o tym zwiedział, iż powstawszy lud pozabijał i biskupów i kapłanów, i panów swoich ale nie rad był z niewoli nowej wiary powstać, dlatego w dwa wieki później Polakami się ponazywali ci co starej wiary umieć obronili.
I tak już pozostało, że czwartem imieniem naszym Polska się udomowiła.
Oczywistem stąd się stały późnem dziwlągi nazw naszego Państwa, co trwały przy wiarze w Syna Człowieczego: Korona Polski, Rzeczypospolita Obojga Narodów: Korony Polskiej i Xięstwa Litwy, Rzeczypospolita Trojga Naródów: Korony Polskiej, Xięstwa Litwy i Xięstwa Chazarii (Kozaków lub Ukrainy), Rzeczypospolita Czworga Naródów: Korony Polskiej, Xięstwa Litwy, Xięstwa Chazarii i Xięstwa Rusi, Rzeczypospolita Rozborowa po upadku powodowanego cesarstwem Romów, Rosji i Austrii, Rzeczypospolita Wtóra lub Drugą, niepotrzebnie wsród straszliwych wojen zwaną, Rzeczypospolita Polska Ludowa, Peerelem zwykłem okazała się być czyli Lelum Polelum a i obcym tworem w końcu Rzeczypospolita Polska lub Trzecią, potrzebnie odrodzoną nazwana została
Koleje Rzeczypospolitej zaiste takie, że i czwarta nasza ojczyzna i piąta będzie, i tak dalej w numeracyji, bez początku i bez końca lecz rzeczy po polakach istnienie będzie trwało wiecznie w nazwie państwa i rodu.
Namiona władców Polskiego Królestwa były takie
Swar ni władcą ni bogiem lecz Stwórcą był pierwszem, wszystkiego żywego i nieżywego.
Aria co naszą Macią była, zwana zarodzoną,wszem narodom ludzkim początek dała.
Od niej ród wszelaki ziemię zapanował, z któren i nasz wyrósł.
Rody wszelakie nie potrzebion imion i tytułów, tak nieliczne były, bo wsia rodzina znała się wzajemnie.
Kędy rodzin było już tak wiele, władcą został Sarmata lecz bez zbędnego tytułu bo i pocoż i nad kim miałby się wyróżniać skoro sługą wiedzy był poprosiemu.
Dopieron Lecha był strzegł Pan, niczym pierun Peruna.
Lech I Wielki najprzód tytuł Pana otrzymał, a po nim każdem następny.
Stało się to później, że Xiążętami nazwani władcy Sławnego Polskiego Królestwa zostali nie bez przyczyny.
Xiążęta biegli w xięgach zapisanych, służyli radą swemu narodowi i pomnym ową wiedzę przekazywali co zachowane w naszych tradycyjach zostało.
Mieczysław był i ostatnim co Xięciem się nosił i pierwszym, któren jako Mieszko I pragnął tytuł Króla przyodziać.
Potym panowanie mieli raz Xiążęta, raz Królowie, pierwsi pomniejszani a drudzy wywyższani przez papieża Romy tylko dla swojego celu miast dla dobra narodu polskiego.
Koroną Królestwo Polskie zostało przez lud zapamiętane mimo, że przez wiek XIX zaborem nasze państwo stało.
Po Wielkiej Wojnie, jedno tylko pokolenie, wybieranym władcom dawało wedle nowej maniery tytuły Prezydenta i Premiera.
Po Kolejnej Wojnie, na manierę Rusów (ochrzczonych sowietami), pobici przez dwa pokolenia musieliśmy mieć władców nam sekretnych czyli Sekretarzy.
Władza owych Sekretarzy upaść musiała, bo od polskiego roda duch wiekowych tradycyji nie odstąpił.
W jednym ciągu wieku zatem tytuły Prezydenta czy Premiera Polacy przyjęli za rodzime by obierać swoich władców.
Tako teraz trwa nadawanie imion wybieranym władcom.
Herbu Polskiego Królestwa taki jest początek
Lech osiadłwszy w naszej krainie miejsce to naznaczył Ciołkiem.
Wnet potym Ciołka zepsowano a Lech przemienił go na Orła Białego.
A czemu zepsowano Ciołka tego nikt już nie pamięta ale Orła za Herb potomkom na czas wieczny Lech schował.
Różni różne później wznosili rozumienia.
Pierwe, że to niby Polacy późniejsi podczas utarczki z Romanami za cesarza Augusta, wydarli chorągiew z białym orłem, ale tać chorągiew do odebrana wcześniej nam była.
Wtóre, że dla orlich gniazd co znalazł Lech na miejscu dzisiejszego Gniezna.
A ponieważ, herb zowiał się po polsku arma, to jest dzisiejsze oręż, to najprzód Rycerze dostawali za herb Orła Białego po sarmacku (kawalersku), jakoby z gniazda dzieci Lecha wylęgać się miały.
To dla tej przyczyny, żeby Lech białym orła kolorem, podobnym srebrnemu kruszcowi, naśladował prawy kolor srebrnych orłów.
I takoż Gąsiorek (Gensericus) król słowiańskich Wandali wieki później zwyciężywszy Gracjana we Fryce (Afryce) chcąc oznajmić Polakom zwycięstwo swoje, białego im był przysłał orła na chorągwi.
Na koniec wiadomo przeto, że kolejny kolejnemu papież po przyjęciu od Polaków wiary w Syna Człowieczego na znak przychylności i ochrony z ichniejszej strony darował światu białego orła.
Taką racyją interes religii w świecką papież od początku mieszał wspaniałość polskiego herbu.
Tak herb apostolski od polskiego Orła Białego papież zatrzymał a w gołębia później przemienił.
Lechia była drugiem imieniem rodów co polskiemi, wieki temu zwać się były.
Dla tóż tego Rusini Polaków Lachami nazywają, Hunowie (Węgrzy) Lengelami a Słowacy Polachami.
Lech wielkich rzeczy dokonał za swego życia, o czym sławią księgi na całym świecie.
Od Lecha Polacy nazywani byli Lechitami, a kraj Lechią się zwał.
Lech rządził sprawiedliwie i dla dobra ludu przez 50 lat.
Lech I Wielkim zwany panował od roku 2032 do śmierci w 2082 R.Ś. (1729-1679 R.W.).
Filan przez jednych a przez drugich Filarem zwany był synem Lecha.
Filan panował lat 30, od roku 2142 do 2112 R.Ś. (1679-1649 R.W.).
Po śmierci Filana nikt nie panował, a lud radził się samemu bez władcy.
Znać jest, że w owym czasie Car założył miasto Carodrom w miejscu Krakowa dzisiejszego.
Po wiekach samorodzenia lud na Pana wybrał Lasotę.
Lasota panował do 2282 R.Ś. (1479 R.W.).
Lasota był wielkim władcą i lud po jego śmierci usypał rękami własnymi górę dla pamięci jego.
Nie minęło lat wiele a jeszcze świetniejszy Pan władał swym ludem.
Ozor, czczony jako Ozyrys w dalekiej krainie zwanej Egiptem, człekiem był zwyczajnym, bo znał nauki, które dla innych wydawały się być niezwyczajnymi
Ozor liczne i różne miał imiona: Ozór, Ozyr, Wezyr, Ozyrys, Jęzor, wiadomo co kraj to obyczaj.
Ozor miał syna, wielkoluda Wyrwidęba, Heraklesem znanym w Gracji (Grecji) czy Herkulesem w Romie.
Wyrwidąb zaś miał syna Scyta, Szczytem później zwanym.
Scyt zaczął panować w 2279 R.Ś. (1482 R.W.), nauki pobierając u samego Lasoty.
Od Scyta Polacy nazywani jużci byli Scytami.
Miasta Scytno czyli Szczecin nad Morzem Sarmackim (Bałtyckim) oraz Szczytno on sam założył.
Po śmierci Scyta przyszedł czas Alana II, który panował do 2489 R.Ś. (1272 R.W.).
W 2489 R.Ś. (1272 R.W.) lud wybrał na swego Pana Wandala, syna Alana II.
Wandal panował od roku 2489 R.Ś. (1272 R.W.).
Od Wandala wiele nazw się wzięło a Polacy Wandalami od tej nazywani byli.
I rzeka Wisła zwana ówczas Wandalus.
W Carodromie (Krakowie) Wandal Wawel wybudował wieżę ku niebu znaną jako Babel.
Sława Wadnala nie znała już wtedy granic.
Po nim na tron powołan był Listyg, o którym wrogowie nie chcieli pamiętać.
Listyg spory i swary miał z Aleksadrem z Macedonii, komu historycy nadali przydomek Wielki.
Lecz Listig przez onych zwany Chytrym, a Bystrym i Rozumnym się okazał i nie dał się pokonać.
I to brat Aleksandra z Macedonii, Polech z Illiryku osiadł w Wandalii a nie na odwrót.
Tysiąc lat minęło jak jedna noc, a może jedna noc trwała tysiąc lat…
Nie przez tysiąc lat co kronikarze późniejsi zapisali lecz oka mgnieniem polskie krainy się odrodziły.
Jako, że wsie przy źródłach rzek powstawać zaczęły, tako i grody jedne po drugiem się budowały.
Wszystek wsi, grodów, rzek, gór, pól, lasów czy jezior od imion ich pierworodnych początek miał swój.
Od rodu Wandali lub Wendów rzeka nazwę Wandala otrzymała, później od rodu Wisłów lub Wiślan już Wisłą po wsze czasy pozostała.
Ród Gotów co początek miał we wsiach nad morzem Sarmackim, gród Bytgot (Bydgoszcz) zakłożył nad rzeką Wandalą (Wisłą), a Gotdan (Gdańsk) rozrósł ku swojej sławie.
Goci rozstali się i zaludniali wiele krain a imion mieli tak wiele, że nikt nich nie spamiętał.
Goci to ciż sami co nad rzeką Wandala osiadli, a i Wysogoci, Obogoci czy Ostrogoci nimi byli.
Wysogoci co nad Bałtyckiem morzem osiadli w grodzie Kodan bursztyn jęli zbierać.
Od rodu Gotów rzeka nazwę Gotala otrzymała, później od dwóch rodów Obodrów, co po obu brzegach żyli, po wsze czasy Odrą pozostała.
Ród Połocian i Podgórzan zato osiadł wśród lasów sosnowych gdzie założyli swoje miasta Połock i Smoleńsk.
Od rodu Wartów rzeka nazwę Warta otrzymała i po wsze czasy taka pozostała.
Od rodu Narwanów rzeka nazwę Narew otrzymała a od Awaranów rzeka Wisła nazwę Awarszew otrzymała.
Rzeka Awarszew źródłem dla wsi Warsew była, tej samej co Wars i Sława gród Warszawę dzisiaj zwaną założyli.
Rody Bastariów i Podgórzan w Dacji założyły Siedem Grodów czyli krainę nazwaną Siedmiogrodem.
Ród Piotrowian gród Piotrków założył, ten sam co później tytuł Trybunalski otrzymał.
Ród Szydłów założył grody Szydłów i Szydłowiec.
Ród Sendomirów założył gród po dzisiejszemu pisany Sandomierz.
Od rodu Boków czy Bugów lub Bogów rzeka nazwę Bug otrzymała.
Dawno już wiadome było, iż Kaszubi i Kodani (Kaszubianie i Pomomorzanie) żyli przy Wiśle.
Obok nich ród Kujaw się osiedlił.
Ród Scyrów założył osadę Scyrzec za Krakowem.
Wiele tych rodów jeszcze było ale wszystkie one w starożycie miały jedno imię Ariów.
Polech albo Polach panował w latach 3530-3573 R.Ś. (231-188 R.W.).
Było to jeszcze za życia wnuków Listyga, co jest pewne.
Polecha berło i czapka wyróżniała.
Polech braci miał sześciu a najświetniejsi wśród nich byli Lech, Czech i Rus.
Po nich wielu znakomitych władców panowało.
Lis, który był wnukiem Polecha.
Posnan, który był wnukiem Polecha i miasto Poznań dzisiejsze założył.
Sandomir, który gród Sandomierz założył.
Lublin, który Lublin założył.
Lubusz, który Lubusz założył.
A co zdarzyło się później to księgi już opisują, bo jakby Lech powrócił.
Lech braci miał dwóch: Bohema i Russa.
Lech panował w Lechii w latach 3802-3817 R.Ś. (59-44 R.W.).
Tenże Lech z Juliuszem zwanym Cezarem, który w Rzymie panował, walczył.
Wisław panował w latach 35-91 R.N.
Wisław panował w latach 35-91 R.N.
Rzeka Wandala Wisłą nazwana została od jego imienia.
Po nim panował Witosław w latach 91-125 R.N.
Chardyryk różnie nazywany Haldwirykiem, Alberykiem panował w latach 237-292 R.N.
W 292 R.N. na polskim tronie zasiadł wielki Pan miłujący pokój, Wyszomir.
Wyszomir w dalekim kraju, Hindustanie jako Wezimir lub Wezyrem został zapamiętany.
Wyszomir panował w latach 292-340 R.N.
A po nim nastał prawy czas władcy Mieczysława.
Mieczysław panował sławnym mieczem lat 48, w latach 340-388 R.N.
Iluż to już mężów sławnych Polaków kraj gościł?
Nadto kolejny nie władca, ani nie pan ale wielki mąż został wybrany za wolą rady.
Mąż co rad był gościć wielu mądrych tego świata i zwał się Radogoszczem.
Radogoszcz przez 6 lat panowania 388-394 R.N. zdobył to co wielu by zajęło dziesiątki lat.
Śmierć zabrała Radogoszcza do siebie w 394 R.N. i oddała władzę jego braciom.
Witkosz i Witsław, bracia Radogoszczaa i spokrewnieni z Polechem załadnęli krajem na lat 70.
Po nich to chaos czy bałagan zstąpił na lud, który długo nie mógł wskazać nowego władcy.
Kolendy mijały lecz świat w oczekiwaniu zmartwychwstawał nieubłaganie.
Napisane jest, iż to ród Herulów, osiadły przy Dunaju, pierwszy z rodów polskich nową wiarę przyjął.
Wiarę w Syna Człowieczego co przyszła od Romanów, Herulowie przejęli na zgubę własną, bo mało kto o nich dziś pamięta.
Od rodu Goplanów, opisanego później przez niemy lud (Niemców) swojsko Gopidoszanami czyli Gepides nazwa jeziora Gopło pochodzi.
Od rodu Biesów nazwa gór Bieszczady pochodzi.
Na ojcowiźnianym podgórzu Biesowie założyli osady w Dukli i Bieczu.
Rody Jazów, przez innych Jazyganami zwani, zamieszkały za to na podlasiu.
Jedni a ci sami Polacy zatem mieszkali i na podgórzu i na podlasiu.
Pomiędzy nimi Dudarze (Ascaulesowie), Sochaczowianie i Łowiczanie grody swe mieli, a jedno mieli wspólne to zwyczaje grania na dudach.
Lud co zamiłowany był w grze na lutni czyli Lutniarze założyli osadę Lutomirsk (Lutomierz), niby nieliczną a liczącą się wśród dźwięków lubych.
Ród Bezchlebów (Anarthophrateisów) radził w polach pełnych kamieni i piasku, między podlasiem a Wisłą, co chleba nie dawały, radził aż nazwany został rodem Burów z niemiecka zwany Burgionami (Burgiones lub Burgundiones).
Waleczność Burowian znana była wszędzie bo byli ludem wojennym co i złupił słynny gród Lublin.
Prusowie aliż Borusowie czyli Burowie statecznymi w Prusiech się ostali.
Sudanowie zaraz obok swe osady mieli li w zgodzie z Burowionami żyli, a że zwani byli xiążetami to rozdzielali się dwojakie Sudanie czyli Prusy Borów i Lasów.
Dla rodu Rusów co po całej europie się osadzał ojcowizną była Ruś Czerwona.
Pomienione rody od sarmackich zaczęte, po wielu wojnach Romanów szczęśliwie odprawili.
Romanowie ówczas prawdziwie uznali niepokonane rody za sławnych i chwalebnych co znaczyło Slavi i Slaveni.
Dla czego też swój początek mają owe z tych słów złożone imiona, bog, świety, miecz, władza, stan i sława: Bogusław jakoby Bóg Sławny, Świętosław jakoby Święto Sławne, Mieczysław jakoby Miecz Sławny, Władysław jakoby Władza Sławna, Wacław jakoby Więcej Sławny czy Stanisław jakoby Stał (się) Sławny.
Ta różnorodność bałagan ogłupiła i porządku owe rody zapragnęły.
W końcu rada wybrała 12 najwaleczniejszych wojów spośród siebie – 12-tu Wojewodów.
Lata 659-694 R.N., pełne sporów i swarów 12 Wojewodów nie były ani dobre ani złe.
Kres niczemu lub nibemu nastał, kiedy rada spośród owych 12-tu wywyższyła 1-go Wojewodę.
Jak wielkiego władca rada obrała, tego wówczas nie wiedziała.
Krak I miał na imię i długo panował, bo ponad 30 lat, od roku 694 do 728 R.N..
Po Kraku I jakby na lud plagi egipskie spadły bo nieszczęśliwie wybierał.
Następcę Kraka II ubito w 733 R.N., w piątym roku panowania.
Kolejnego Lecha II wygnano w 737 R.N., w drugim roku panowania.
Kolejna Wanda sama rzuciła się do Wisły w 740 R.N., w piątym roku panowania.
Po tragedii Wandy rada wybrała 12 najwaleczniejszych wojów spośród siebie.
12-tu Wojewodów panowało przez 20 lat.
W 760 R.N. rada znowu spośród 12-tu Wojewodów wybrała sobie na Pana 1-go Wojewodę.
Leszek I objął rządy w 760 R.N. i panował do śmierci w 780 R.N.
Leszkowi I lud dodał imię Przemysława.
Syn jego Leszek II panował za to ledwie przez 4 godziny roku 780 R.N.
Leszek III za to cieszył się uznaniem i panował lat 20, od roku 780 do 800 R.N.
Leszek IV jeszcze dłużej bo lat 24, od roku 800 do 824 R.N.
Panowanie Leszka IV, herbu Gryf czyli Jastrzębia, dla ludu wydawać się mogło dziwne.
Bo za jego życia Popiel I obrany władcą został a ten nauk Leszka IV nie zapomniał.
Popiel I władał Lechią od 815 do 830 R.N.
Imię Popiela w rzymskich kronikach zapisywano Pompilem lub Pompejuszem.
Od Pompeji, które wieki temu jego pradziad założył.
Drugiego Popiela II obranego w 830 R.N., 10 lat później lud osadził za karę w wieży.
Klechdy głoszą, że Popiela II myszy zażarły, bo wieży opuścić mu nie było wolno.
Lud niedługo cieszył się samowolą, bo samowola do bałaganu po 12-tu latach doprowadziła.
Ponoć radę lud kazał zwołać by wybrała nowego, co zdarzyło się w roku 842 R.N.
Na wiecu władcą wybrano Koszyszko, piasta, nauczyciela i opiekuna dzieci możnych.
Koszyszko herbu Kroj, brat Rolislawa panował do 862 R.N.
Koszyszko z Kruszwicy, miasteczka obywatel na ówczas za Xiążęcia obrany, początek dał drugiemu rzędowi monarchów polskich panujących aż do Kazimierza Wielkiego.
Służba Koszyszko była tak wielka, że pragnieniem ludu było jego wieczne piastowanie władzy.
Od takowego rodzaju piastowania służnego dobru narodu, Piastów nazwała się dynastyja.
Koszyszkę zastąpił na tronie jego syn Siemieszko.
Siemieszko zwany Ziemowitem dorównał dobremu rządzeniu ojcu przez lat 30, 862-592 R.N.
Wrociszko zwany Wrocisławem rządził przez lat 4, 892-796 R.N.
Brat Wrociszko Leszek V rządził długo przez lat 25, 896-921 R.N.
Panowanie Leszka V wydało się dla ludu wieczne ale trwale zostało zapamiętane.
Ziemomysł objął tron za zgodą rady w roku 921 R.N. i panował do śmierci w 957.
Polonia była trzeciem imię rodów co polskiemi, wieki temu zwać się były.
Dla jednych imię Polonia od władcy Polecha (Polacha) pochodzi co panował jeszcze przed Synem Człowieczym.
Dla drugich, że już starodawnym hymnie o św. Stanisławie od polo arctico, co oznaczać miało niebo na północy.
Ci z krain na zachodzie słońca twierdzili, że to sam cesarz Romy Karol Wielki nowe imię Lechitom nadał.
I takoż gad gadowi gadał, co krak już dawien temu wykrakał, że Polachy toć potomkowie Lecha po Lachu zostający.
Nie dość to wystarczy dodać, że w słowiańskim języku słowo pole znaczyło nie tylko równinę, ale też i łowy albo myśliwstwo czyli naprzód, że Polacy łowami się zabawiali w kraju co miał w sobie wiele gór ale więcej równin niż gór zamykał.
Tak już pozostało, że czwartem imieniem naszym Polska się zadomowiła.
Oczywistem stąd się stała nazwa naszego Państwa, co trwało przy wiarze w Syna Człowieczego.
Koronę Polski pierwszy na głowę założył Bolesław I Wielki w roku pańskim 1000 po narodzeniu Syna Człowieczego.
Jak sławnego i wielkiego królestwa to była korona nie potrafiły nawnet opisać polskie i zagraniczne kroniki!
Po Piastowej dynastyji na tron Polski obran został, jeden Pan wie czemu zwany cudzym ziemcem, boż to nasz był przecie ze słowiańskiej rodziny, władca Ludwik z Hunów, Węgierskim przezwany.
I nie on począł miłowanie dwojga narodów wzajemne a i przed tem i oba te rody się lubowały.
Od niepamięci czasów wszak Polak Węgier to dwa bratanki a siostry ich to majtanki.
Władysław Jagiełło, początek dał trzeciemu rzędowi monarchów polskich panujących aż do Zygmunta Augusta II.
Henryk Walezy, początek dał czwartemu rzędowi monarchów polskich panujących aż do Stefana Batorego.
Od Walezyuszy elekcyjnymi władcami byli z różnych i niby że z cudzych rodów wywodzić się mieli?
Do pomieszania pojęć rzeczy władcom w głowach dochodziło zawsze, a że zapominali czy mają służyć narodom czy to narody są jeny sługami dla nich to do różnych tragedyji dochodzić musiało.
Jak w każdej rodzinie małej i wielkiej dochodziło od czasu do czasu do sporów, kłótni czy awantur co nieszczęście niosły wszystkiem stronom ale szczęściem gdy końcem cierpienia rodzinnego było dobro.
Inaczej gdy gorejące spory nie ustawały to ich koniec był jak klin i ostatnia strofa kata, po dzisiejszemu kataklizm i katastrofa.
O tem starym prawidle rodzina polska pamięć zachowała nawet po tragedyji największej naszego państwa co nastała w roku 1795 po narodzinach Syna Człowieczego, y tradycyję godów schowała dla potomnych.
Od tego czasu godzenie we krwi naszej popłynęło acz krwi niejedna rodzina oddać musiała.
To darzenie było tak wielkiej wagi, że pamięć o nim prowadzi ku dobru po dziś dzień każdą rodzinę polską.
Wrota roku 1795 opisane wywodem końca są takowe że niczem innnem jak tylko sporem rodzinnym były.
Niby Polski przez wiek cały XIX nie było, ale w tytułach rodzin władców zaborowyh przez ten cały czas mieszkał tytuł Króla Polski?
Czemu władcy zaborowi byli obcy i z jakowego powodu ziemie polskie nam zabrali?
Caryca Rusi Katarzyna II Aleksiejewna Wielka urodzona w Szczecinie, córka Fryderyka Augusta, wnuka Króla Polski Augusta III Sasa, prawnuka Króla Polski Augusta II Mocnego (ze strony ojca), wnuka cesarza Romy Karola VII Wittelsbacha i praprawnuka Króla Polski Jana III Sobieskiego (ze strony matki).
Po co króle Pruskie Fryderyk II Wielki i bratanek Fryderyk Wilhelm II obaj z Hohenzollernowej rodziny zagrabić chciały polskie ziemie skoro niczem znaczyły i biedne były?
Po co ostatni tytularnie cesarz Romy Franciszek II z rodziny Habsburgowej urodzony we Florencji nosił tytuł Króla Czech i Węgier oraz pierwszego cesarza Austrii?
Po co im były te tytuły skoro i tak same nieszczęścia walka o nie tylko niosła?

Piotr-246 · Gość

Tekst nie jest chrześcijański, ale ciekawy.

Piotr-246 · Gość

Inne źródła podają, że Sarmata pochodził od Askenaza, syn agomera, syna Jafeta:

"The 20 captains or dukes that came with Askenaz are: Sarmata, from whom Sarmatia; Dacus or Danus – Dania or Denmark; Geta from whom the Getae; Gotha from whom the Goths; Tibiscus, people on the river Tibiscus; Mocia - Mysia; Phrygus or Brigus - Phrygia; Thynus - Bithynia; Dalmata - Dalmatia; Jader – Jadera Colonia; Albanus from whom Albania; Zavus – the river Save; Pannus – Pannonia; Salon - the town Sale, Azalus – the Azali; Hister – Istria; Adulas, Dietas, Ibalus – people that of old dwelt between the rivers Oenus and Rhenus; Epirus, from whom Epirus."

Piotr-246 · Gość

(Poprawka: Askenaz, syn Gomera, syna Jafeta.)

Anglojęzyczna Wikipedia podaje większy fragment:

In 1498, a monk named Annio da Viterbo published fragments known as "Pseudo-Berossus", now considered a forgery, claiming that Babylonian records had shown that Noah had more than the three sons listed in the Bible. Specifically, Tuiscon or Tuisto is given as the fourth son of Noah, who had been the first ruler of Scythia and Germany following the dispersion of peoples, with him being succeeded by his son Mannus as the second king.

Later historians (e.g. Johannes Aventinus and Johann Hübner) managed to furnish numerous further details, including the assertion by James Anderson in the early 18th century that this Tuiscon was in fact none other than the biblical Ashkenaz, son of Gomer.[11] James Anderson's 1732 tome Royal genealogies reports a significant number of antiquarian or mythographic traditions regarding Askenaz as the first king of ancient Germany, for example the following entry:

Askenaz, or Askanes, called by Aventinus Tuisco the Giant, and by others Tuisto or Tuizo (whom Aventinus makes the 4th son of Noah, and that he was born after the flood, but without authority) was sent by Noah into Europe, after the flood 131 years, with 20 Captains, and made a settlement near the Tanais, on the West coast of the Euxin sea (by some called Asken from him) and there founded the kingdom of the Germans and the Sarmatians... when Askenaz himself was 24 years old, for he lived above 200 years, and reigned 176.
In the vocables of Saxony and Hessia, there are some villages of the name Askenaz, and from him the Jews call the Germans Askenaz, but in the Saxonic and Italian, they are called Tuiscones, from Tuisco his other name. In the 25th year of his reign, he partitioned the kingdom into Toparchies, Tetrarchies, and Governments, and brought colonies from diverse parts to increase it. He built the city Duisburg, made a body of laws in verse, and invented letters, which Kadmos later imitated, for the Greek and High Dutch are alike in many words.
The 20 captains or dukes that came with Askenaz are: Sarmata, from whom Sarmatia; Dacus or Danus – Dania or Denmark; Geta from whom the Getae; Gotha from whom the Goths; Tibiscus, people on the river Tibiscus; Mocia - Mysia; Phrygus or Brigus - Phrygia; Thynus - Bithynia; Dalmata - Dalmatia; Jader – Jadera Colonia; Albanus from whom Albania; Zavus – the river Save; Pannus – Pannonia; Salon - the town Sale, Azalus – the Azali; Hister – Istria; Adulas, Dietas, Ibalus – people that of old dwelt between the rivers Oenus and Rhenus; Epirus, from whom Epirus.
Askenaz had a brother called Scytha (say the Germans) the father of the Scythians, for which the Germans have of old been called Scythians too (very justly, for they came mostly from old Scythia) and Germany had several ancient names; for that part next to the Euxin was called Scythia, and the country of the Getes, but the parts east of the Vistule or Weyssel were called Sarmatia Europaea, and westward it was called Gallia, Celtica, Allemania, Francia and Teutonia; for old Germany comprehended the greater part of Europe; and those called Gauls were all old Germans; who by ancient authors were called Celts, Gauls and Galatians, which is confirmed by the historians Strabo and Aventinus, and by Alstedius in his Chronology, p. 201 etc. Askenaz, or Tuisco, after his death, was worshipped as the ambassador and interpreter of the gods, and from thence called the first German Mercury, from Tuitseben to interpret.[11]
In the 19th century, German theologian, August Wilhelm Knobel, again equated Ashkenaz with the Germans deriving the name of the Aesir from Ashkenaz.[12]

Piotr-246 · Gość

Google Translate:

W 1498 r. Mnich Annio da Viterbo opublikował fragmenty znane jako "Pseudo-Berossus", obecnie uważane za fałszerstwo, twierdząc, że zapiski babilońskie wykazały, że Noe miał więcej niż trzech synów wymienionych w Biblii. Konkretnie, Tuiscon lub Tuisto są podane jako czwarty syn Noego, który był pierwszym władcą Scytii i Niemiec po rozproszeniu ludów, a jego następcą został jego syn Mannus jako drugi król.

Później historykom (np. Johannesowi Aventinusowi i Johannowi Hübnerowi) udało się dostarczyć wiele dalszych szczegółów, w tym twierdzenie Jamesa Andersona z początku XVIII wieku, że ten Tuiscon był w rzeczywistości niczym innym niż biblijnym aszkenasem, synem Gomera [11]. James A. Anderson z 1732 roku Królewskie genealogie królewskie zgłaszają znaczną liczbę tradycji antykwarycznych lub mitologicznych dotyczących Askenaza jako pierwszego króla starożytnych Niemiec, na przykład następującego wpisu:

Askenaz, czyli Askanes, wezwany przez Aventinusa Tuisco Olbrzyma, a przez innych Tuisto lub Tuizo (którego Aventinus uczynił czwartym synem Noego, i że urodził się po powodzi, ale bez autorytetu) został wysłany przez Noego do Europy, po powódź 131 lat, z 20 kapitanami, i osiedlił się niedaleko Tanais, na zachodnim wybrzeżu morza Euxin (przez niektórych zwanego od niego Askenem) i tam założył królestwo Niemców i Sarmatów ... kiedy sam Askenaz był 24 lat, bo żył ponad 200 lat i panował 176.
W saksońskiej i hesańskiej sławie są wioski o imieniu Askenaz i od niego Żydzi nazywają go Askenazem, ale w języku saksońskim i włoskim nazywają się Tuiscones, od Tuisco jego imię. W 25 roku swego panowania podzielił królestwo na Toparchie, Tetrarchie i Rządy, i sprowadził kolonie z różnych części, aby je zwiększyć. Zbudował miasto Duisburg, stworzył zbiór praw w wersie i wymyślił litery, które Kadmos później naśladował, bo Grecy i Wysocy Holendrzy są podobni w wielu słowach.
20 kapitanów lub książąt przybyłych z Askenazem to: Sarmata, od którego Sarmatia; Dacus lub Danus - Dania lub Dania; Geta, od której Getae; Gotha, od której Goci; Tibiscus, ludzie nad rzeką Tibiscus; Mocia - Mysia; Phrygus lub Brigus - Phrygia; Thynus - Bitynia; Dalmata - Dalmacja; Jader - Jadera Colonia; Albanus, od którego pochodzi Albania; Zavus - rzeka Save; Pannus - Pannonia; Salon - miasto Sprzedaż, Azalus - Azali; Hister - Istria; Adulas, Dietas, Ibalus - ludzie, którzy dawniej mieszkali między rzekami Oenus i Rhenus; Epirus, od którego Epirus.
Askenaz miał brata zwanego Scytha (powiedzmy Niemców), ojca Scytów, do którego również Niemcy nazywani byli Scytami (bardzo słusznie, ponieważ pochodzili głównie ze starej Scytii), a Niemcy miały kilka starożytnych imion; ponieważ ta część obok Euxin była nazywana Scytią, a kraj Getów, ale części na wschód od Wisły lub Weyssel były nazywane Sarmatia Europaea, a na zachód nazywane były Gallia, Celtica, Allemania, Francia i Teutonia; dla starych Niemiec pojmowana większa część Europy; a ci, którzy nazywali się Galami, byli starymi Niemcami; którzy przez starożytnych autorów byli nazywani Celtami, Galami i Galacjanami, co potwierdzają historycy Strabon i Awentyn i Alstedius w jego Chronologii, str. 201 itd. Askenaz, lub Tuisco, po jego śmierci, był czczony jako ambasador i tłumacz bogów, a stamtąd zwany pierwszym niemieckim rtęcią, od Tuitseben do interpretacji [11].
W XIX wieku niemiecki teolog, August Wilhelm Knobel, ponownie utożsamiał Aszkenasza z Niemcami, wywodzącymi się od Asziru z Aszkenazu [12].

Piotr-246 · Gość

Poprawki tłumaczenia: (fragmenty)

W Roku Pańskim 1498 mnich Annio da Viterbo opublikował fragmenty znane jako "Pseudo-Berossus".

Askenaz, czyli Askanes... został wysłany przez Noego do Europy 131 lat po potopie, z 20 kapitanami, i osiedlił się niedaleko Tanais, na zachodnim wybrzeżu morza Euxin (przez niektórych zwanego od niego Askenem) i tam założył królestwo Niemców i Sarmatów. Askenaz miał wtedy 24 lata. Ogólnie żył ponad 200 lat, a panował 176 lat.

20 kapitanów lub książąt przybyłych z Askenazem to:

Sarmata, od którego Sarmatia;
Dacus lub Danus - Dania;
Geta, od której Getae;
Gotha, od której Goci;
Tibiscus, ludzie nad rzeką Tibiscus;
Mocia - Mysia;
Phrygus lub Brigus - Phrygia;
Thynus - Bitynia;
Dalmata - Dalmacja;
Jader - Jadera Colonia;
Albanus, od którego pochodzi Albania;
Zavus - rzeka Save;
Pannus - Pannonia;
Salon - miasto Sale,
Azalus - Azali;
Hister - Istria;
Adulas, Dietas, Ibalus - ludzie, którzy dawniej mieszkali między rzekami Oenus i Rhenus; Epirus, od którego Epirus.

Piotr-246 · Gość

131 lat po potopie - 1788 Rok Świata

Czy byli to kapitanowie, czy raczej potomkowie Askenaza?

1. Jafet ur. 1557 Rok Świata
2. Gomer - ur. po potopie, czyli po 1657 Roku Świata
3. Askenaz ur. 1764 (1788-24)

Różnice dat narodzin Gomera i Askenaza różnią się o około 100 lat.